De laatste week...

10/05/2009
We vertrokken met onze bagage (ik met al mijn bagage, Lynn en Nele enkel die voor het rondtrekken) naar La Paz.
het afscheid met Yolanda was snel en erg triest. Het was voor mij wel het besef dat ik de plek waar ik zo lang vertoefd heb misschien nooit meer terug zou zien. Ik had wel 8u om na te denken aan alle mooie momenten maar dan kreeg dat ook weer plaats om eens na te denken over thuis en meer en meer wilde ik toch ook graag weer naar huis...
Onderweg kregen we nog een klapband. Dit stelde niet zo heel veel voor want op een kwartiertje was dit al in orde en konden we weer verder.
We kwamen in La Paz aan rond 8u als ik het mij nog goed herinner. Op zoek naar een hostel. Het eerste zat vol maar ze hadden nog een andere vestiging, niet ver van onze plek, en daar was wel plek.
Een man van de securidad (een mager sympathiek manneke) bracht ons erheen. Ik trok mijn veel te zware, versleten valies over de grond op mijn wieltjes die al helemaal niet meer deden wat ze moesten doen. Het maakte dan ook nog een piepend lawaai waar die meneer helemaal gek van werd. Hij wou ze dan ook absoluut dragen.
De hostel was erg gezellig en het was wel leuk om dit te doen. We sliepen met zo een 10 man in een kamer. We zijn ook erg snel gaan slapen want we waren erg moe en hadden geen honger...

11/05/2009
Vandaag moest mijn valies weg. Hiervoor moesten we naar het kantoor van de Canadeese foster parents. Dit was in een erg groot gebouw. Wij moesten best wel hoog en gingen dus, gelukkig, met de lift. Hier hadden we wel iets voor... Nele en ik waren rustig uitgestapt. Toen Lynn wou uitstappen ging de deur echter dicht waardoor Lynn weer even naar beneden ging.
Nu eens onze bagage afgegeven gingen we naar de busterminal voor onze bus naar Puno, deze hadden we echter maar om 14u, dus we gingen La Paz nog wat verkennen. We zijn dan naar de San Fransisco kerk gegaan. Toen we buitenkwamen van die kerk zaten we weer rechtstreeks in een betogong, we denken voor de export van goederen in La Paz.
Op zoek naar het cocamuseeum nu, na rondlopen en vragen hebben we dit niet gevonden.
Dan zijn we maar iets gaan eten en de bus op gesprongen. Deze rit was weer een belevenis. We moesten echter overgezet worden aan het Titicacameer. Hiervoor moesten we uit de bus en werden wij en de bus apart, met een andere boot overgezet. Echt gek, want we wisten allemaal niet wat er gebeurde en wat er van ons verwacht werd.
Omdat de "poort" aan de grens van Peru enkel in de voormiddag open is moesten we ook een paar keer van bus veranderen. Ik Copacabana moesten we een klein busje in en aan de grens moesten we daar weer uit, de douane passeren en dan weer een andere bus in.
Ik voelde mij een beetje als een illegaal want zo in het donker de grens oversteken met u bagage op de rug...
Soit, laat aangekomen zijn we dan onmiddellijk naar een hotel gereden dat ons was aangeboden door een medewerker van deze trip en zijn we ook weer in bed gekropen. Het was er wel suuuuuuuuuuperkoud. Gelukkig hadden we onze haardroger mee en hebben we ons daaraan verwarmd.

12/05/2009
Vroeg opstaan want we vertrokken naar de drijvende eilanden en naar Taquile.
Dit was er leuk, op een drijvend eiland kregen we uitleg over de maak hiervan, we mochten souveniertjes kopen en we maakten een klein oversteekje naar een ander drijvend eilandje met een rietboot. Als afscheid zongen de vrouwen voor ons.
Taquile was ook een mooi eiland, deze mensen leven zo alleen en verdelen alles, dat vind ik wel mooi. We zijn er niet zo lang gebleven maar moesten er wel een pakje klimmen en wat trappen doen.
Het was echt een erg leuke dag, de gids was bijna niet te verstaan maar we hebben er heel wat aan gehad. Zo op het dek zitten op het Titicacameer was echt de moeite. Ahja, dit hotel had ijskoude douches waardoor we het echt koud hadden (overdag was het er wel warm maar enkel 's avonds kwamen we in ons hotel)

13/05/2009
De volgende dag vertrokken we dan naar Copacabana. Daar hebben we onmiddellijk een erg moie hotel gevonden mét warm water, hier had een personeelslid van het hotel speciaal nog voor gezorgd. We zijn dan eens écht iets gaan eten, dit viel een beetje tegen voor mij. Maar hup, naar de bank! We kwamen aan bij de bank en merkten dat er in Bolivia dus toch nog plaatsen zijn waar je niet met een gewone bankkaart geld kan afhalen. Dit was een domper, we zaten nog 2 dagen in Copacabana en moesten dus een beetje op ons geld letten. We zijn dan maar een kerk gaan bezoeken, dit was een erg mooie. Ernaast was ook een kapel, daar zat een oud vrouwtje dat echt aan ons kwam trekken voor geld. Toen we het niet wouden geven was ze erg boos leek het of ze ons "vervloekte".
Na dit bezoekje zijn we gaan genieten van het Titicacameer en haar zonsondergang en zijn we ons op het "strand" gaan zetten.
Eens het donker was zijn we een klein hapje gaan eten (we moesten immers op ons geld letten) en daarna zijn we naar onze kamer gegaan.
We wouden nog een beetje tv kijken. Dat plan voel echter ook in het water want de elektricitiet uit...

14/05/2009
... Dit betekende dat we alweer geen warm water hadden om ons te douchen.
Hup, na een koude douche dan maar weer de boot op naar het Zonneeiland. Hier waren we van plan om te overnachten. Het was er wel erg mooi maar hebben dan toch belsoten dit niet te doen omdat het er vrij "dood" uitzag.
Eens terug in Copocabana zijn we weer naar ons hotel gegaan en hebben een voor een lager prijsje nog een nacht geboekt, er was immers nog steeds geen electriciteit waardoor hun kamers niet veel meer waren dan de andere goedkopere (hoewel dit eigenlijk nog niet zo duur was hoor). De electriciteit hadden we echter wat later terug en we zijn dan erg lekker gaan eten in een goedkoop restaurantje. Jammer dat we dit niet eerder hadden ontdekt. Er kwamen ook nog 2 Australische vrouwen die we op de boot hadden leren kennen. We hebben dan samen gegeten.

15/05/2009

Vandaag zijn we weer naar La Paz vertrokken. We leerden op de busrit een Amerikaan kennen, hij werkte ook als leerkracht maar in Peru. Daarna zijn we dan op zoek gegaan naar een hostel, één gevonden met een grappige jongen aan de balie, we vinden hem nogal vrouwelijk. We zijn naar enkele toeristenbureaus gegaan want we wouden de volgende dag naar Tiwanaku. Ook zijn we naar het coca-museum geweest. Ze hadden in het museum ook Nederlandstalige gidsjes. Het was interessant maar wel erg veel lezen. Daarna gingen we weer op zoek naar mijn valies. Deze keer zat ik opgesloten in de lift.

Weer moesten we een trap op met deze valies, dit was ook weer een hele hindernis. Ik ben dan ook gevallen bovenaan. En Lynn kon het niet aanzien en heeft de hele tijd strijk gelegevn van het lachen.

16/05/2009

We zijn naar Tiwanaki gegaan, dat is een ruïne van een zonnetempel en een zonnepoort. Het was er erg mooi. Ik zal enkele foto’s plaatsen want dat zegt meer dan woorden.

’s Avonds heeft de mama nog eens gebeld en we zijn ook lekker gaan eten.

17/05/2009

Mijn laatste dag in Bolivia. We zijn een sightseeing-rit gaan maken. Dit was nog wel leuk, we zijn gestopt aan de maanvallei. Ook hiervan moet je gewoon de foto’s zien.

Tegen de avond gingen Lynn en Nele dan naar de busterminal voor hun trip naar de zoutvlakte. Het afscheid was moeilijk, ik zal het echt missen met ons drieën en het viel mij dus wel zwaar. Maar vanaf dan kon ik écht gaan uitkijken naar mijn terugkomst…

18 en 19/05/2009

De trip naar huis verliep erg goed. Ik heb een Zweeds koppel leren kennen op mijn eerste vlucht. Toen ik moest overstappen heb ik een Vlaamse jongen leren kennen en dan ook een Nederlandse vrouw… Ik heb mij niet echt verveeld.

Er was wel een klein foutje met mijn bagage, die was verkeerd gelabeld waardoor zij niet op de bagageband terecht kwam maar op een aparte band. Het was dus een hele zoektocht naar mijn bagage, dit terwijl mijn ouders meer en meer ongerust werden want zij hadden mij nog steeds niet gezien.

Het terugzien van iedereen deed echt deugd. Deze ervaring pakken ze ons niet meer af, ik ben blij dat ik dit gedaan heb en heb er erg van genoten maar ik ben blij dat ik weer thuis ben.

Hoewel ik graag over enkele jaren nog eens terug ga…