smartboardles

Hier een les voor op het smartboard over de ontdekkingsreizen...

Smartboarldles

View more PowerPoint presentation from guesta09117c.

screencast

Dit filmpje maakte ik i.v.m. het maken van een tekst in word.


Je kan het hier downloaden...


en hier bekijken op mijn blog.

De lessen in het zesde leerjaar

Gedurende mijn hele stage in het zesde leerjaar heb ik gebruik mogen maken van een activboard. Dit was een erg leuke ervaring en ik vond het erg handig. Ik maakte van mijn lessen telkens powerpoints. Dit was zeer handig want dan had je steeds een leidraad. En de leerlingen kunnen ook beter volgen. Ik heb dus erg veel gebruik gemaakt van deze voorstellingen. De voorbereiding was wel groter maar de lessen verliepen vlotter. Ook is het makkelijk om oefeningen te maken of klassikaal te verbeteren, je projecteert ze gewoon en maakt ze aan bord.
Als je twijfelt over iets, zoek je het samen op op internet, je kan filmpjes tonen, ...

Niets dan lof hierover!
Het is een aanrader in elke school en elke klas.

aan de computers in het zesde leerjaar

In het zesde leerjaar had ik een "ICT"-les. Dit was eigenlijk een grote herhaling van alle lessen die ik gaf over de ontdekkingsreizen.
De leerlingen moesten per twee een vragenlijst opzoeken met behulp van het internet. Deze vragen staan ook in mijn bundel over de ontdekkingsreizigers bij "eigen werk". De leerlingen kregen hun vragenblaadjes en deze stonden dan ook nog eens op de computers geopend in een word-document. Zo konden ze dan telkens de links gewoon kopiëren en verliep het zoeken naar de sites erg makkelijk.
De les verliep erg leuk en zonder problemen. De leerlingen vonden het uiteraard leuk omdat het op de computer was maar ze konden zich ook goed bezig houden en hebben weinig vragen moeten stellen.
Ik vond het erg leuk en de leerlingen ook.

webquest electriciteit

ilse maakte voor haar lessen in het 6sde leerjaar deze webquest. Ik vind hem erg aantrekkelijk en functioneel. Ze heeft hem ook zelf gebruikt en heeft dus zijn dienst al bewezen. Doordat de instructie duidelijk is, de prentjes leuk en er een goed overzicht is zullen de leerlingen er makkelijk mee kunnen werken en erg gemotiveerd zijn.

http://sites.google.com/site/webquestelektriciteit/

webquest Europa

Caroline maakte een erg leuke webquest over Europa. De webquest ziet er niet alleen aantrekkelijk uit, hij is ook handig en duidelijk. Door het overzicht is het voor de kinderen nog handiger om de opdrachten op te lossen.

http://sites.google.com/site/webquestcaroline/

Valérie's screencast

Ik zag de screencast van Valérie, deze gaat over het opzoeken van afbeeldingen op google. Een afbeelding zoeken is voor ons een simpele handeling maar iemand heeft het ons ook moeten uitleggen. Valérie spreekt heel erg duidelijk en de instructie is ook erg duidelijk vind ik. Erg bruikbaar in de lagere school!


<a href="http://videoguide.msn.com/play/?g=adf97c59-6805-4d88-9514-83d3cba7f697" target="_new" title="Een afbeelding zoeken via google">Video: Een afbeelding zoeken via google</a>

De ontdekkingsreizigers

Een smartboardles over de ontdekkingsreizigers...

file:///C:/Users/Sarahvm/Documents/school/3LOB/OMI/smartboarldles.html

sensibiliseringscampagne: cyberpesten

Mijn sensibiliseringscampagne in een powerpoint gegoten...

Cyberpesten Is Geen Spelletje!

View more OpenOffice presentations from guesta09117c.

dit zijn de respectievelijke links van de filmpjes:
- http://www.youtube.com/watch?v=GNyY1bdVpNQ
- http://www.youtube.com/watch?v=t33x_vc8TP4
- http://www.youtube.com/watch?v=ToYK8LVBTXA

Vennebos zapt voor een goed rapport

14/03/2009

Vennebos zapt voor een goed rapport
Leerlingen zijn gek op nieuw 'televotingsysteem' in de klas

SCHILDE - De zesdeklassers van basisschool Vennebos zappen erop los. Ze gebruiken de afstands- bediening in de klas niet om de populairste leerling te verkiezen, maar om slimmer te worden.
Directeur Rudi Mennens is behoorlijk trots op wat hij een 'nationale primeur' noemt. 'We waren onze tijd al vooruit door alle klassieke schoolborden en krijtjes uit onze school te bannen en die te vervangen door elektronische en van multimedia voorziene smartboards. Met dit Senteo-systeem gaan we nog een stap verder. We hebben dertig toestelletjes aangekocht die je nog het best kunt vergelijken met televotingbakjes. In plaats van de juiste antwoorden op te schrijven moeten onze leerlingen gewoon het juiste knopje indrukken.'

In Vennebos waren de zesdeklassers de voorbije maanden de proefkonijnen. 'Ze reageerden bijzonder enthousiast op deze technologische nieuwigheid', zegt Mennens. 'Het systeem is ideaal om toetsen af te nemen en werkt wel alleen via multiple choice. De kinderen moeten het juiste antwoord eenvoudigweg doorzappen. Verbeteren gaat automatisch en de cijfers en juiste antwoorden flitsen kort na het sein van afgeven al op het elektronisch bord. De meester hoeft zijn rode balpen niet meer te gebruiken, maar kan toch rapporten met analyses uit zijn printer toveren.' De leerlingen kunnen voorlopig nog niet zonder pennenzak. Directeur Mennens: 'Sommige pedagogen staan huiverachtig tegenover deze verregaande integratie van de technologie in de klas. Maar natuurlijk gebruiken wij deze vorm van overhoringen alleen als aanvulling op de schriftelijke testen waarbij ja en nee niet volstaan als antwoord. Het systeem is bovendien eenvoudig te programmeren en zo ook ideaal te gebruiken ter kennismaking met bepaalde leerthema's. Als ik toch een nadeel moet noemen? Alles verloopt in het Engels. De kinderen drukken niet ja, maar yes in.'

Mennens is ervan overtuigd dat de 3.500euro die het gemeenschaponderwijs investeerde, goed besteed was. 'Deze week krijgen alle leerkrachten een introductie want na de geslaagde test in het zesde leerjaar gaan we de Senteo-zappers nu ook in de andere klassen droppen. Dat is geen probleem, want de apparaten zijn gemakkelijk te verplaatsen. Er volgen nog infoavonden en demo's voor de ouders.'

De directeur weet dat er binnenkort een nieuw leerplan aankomt voor technologische opvoeding tijdens de lessen. 'In heel wat scholen wordt dat nu onderschat en zullen ze hoge ogen opzetten bij de nieuwe eisen. Die fout willen wij niet maken. Onze leerlingen kunnen vlot een powerpointpresentatie in elkaar steken als ze de schoolbanken hier verlaten.'

Info: www.vennebos.be

Jan Auman


Mijn mening:
Ik vind dit initiatief een leuk idee. De leerlingen zullen waarschijnlijk erg enthousiast zijn en dat is positief voor welbevinden van de leerlingen. Deze toetsen worden ook niet altijd gebruikt wat ik wel goed vind. Voor de meeste toetsen moeten de leerlingen toch wat meer zeggen dan enkel ja of neen. Ik zou ook niet de resultaten gewoon projecteren, dit vind ik nogal "cru" naar de leerlingen toe. Wat nik wel vind is dat het nogal duur is voor wat het eigenlijk maar is. In ieder geval is het belangrijk meer en meer technologie te gebruiken in de lagere school omdat technologie ook belangrijker wordt in ons leven.

Campus in cyberspace

Dit bericht is al vrij oud, 09/06/2009

Campus in cyberspace
Vlaamse primeur voor Kaho Sint-Lieven

GENT - Drie studenten ICT van hogeschool Kaho Sint-Lieven hebben een virtuele campus in Second Life ontworpen. Docenten kunnen virtuele lessen geven en elke bezoeker kan informatie over de school vernemen.


Second Life is een hype. Deze driedimensionale virtuele wereld op het internet onderscheidt zich van de rest van de internetspelletjes door de virtuele economie. 'De spelers kunnen op Second Life zelfs echt geld verdienen', zegt student Tom Van Eecke. 'Dat doen ze bijvoorbeeld door grond te kopen en die aan andere mensen te verkopen. Second Life heeft een eigen beurs en er wordt betaald met Linden-dollars, genoemd naar de ontwerper van het spel.'

De drie studenten van de Katholieke Hogeschool Sint-Lieven - naast Tom Van Eecke ook Sebastiaan Tempels en Kristof Van de Gehuchte - die drie maanden aan het project besteedden, kochten grond in Second Life en bouwden een campus. Het was hun begeleider en docent multimedia , Ingwio d'Hespeel, die op dat idee kwam.

Tempels: 'We wilden de school uitbreiden in plaats van die na te bouwen. Op die manier is er een meerwaarde aan verbonden.'

De virtuele campus bestaat volgens Van Eecke uit twee gedeelten, een gebouw met informatie en een academisch gebouw. 'In het eerste kan elke resident binnen om er de prik- en informatieborden van de school te bekijken', zegt hij. 'Ze krijgen er onder andere uitleg over de richtingen die de hogeschool aanbiedt. Dat kan handig zijn voor toekomstige studenten. In het academisch gebouw kunnen enkel geregistreerde studenten en docenten uit de school binnen. Daar kan een docent les geven via webcam en microfoon. Er is een virtueel labo met opgaven van oefeningen en het is mogelijk om aan docenten vragen te stellen. Er kunnen zelfs schoolboeken aangekocht worden.'

Luie zetel

Kristof Van de Gehuchte vindt het een enorm voordeel dat mensen van thuis uit les kunnen volgen. 'Bovendien kunnen de oefeningen uit het labo thuis gemaakt worden, wat een voordeel is als je ziek bent. Het lijkt me handig om vanuit mijn bed of mijn luie zetel naar de les te luisteren.'

In de toekomst willen de studenten graag de functionaliteiten uitbreiden. 'We denken er zelfs aan om de infrastructuur aan andere scholen te verhuren', vertelt Van Eecke. 'Veel scholen zijn geïnteresseerd in dit project, maar hebben er momenteel de tijd en de middelen niet voor.'

Sebastiaan Tempels vindt dat een virtuele campus een meerwaarde biedt, maar toch de echte niet kan vervangen is. 'Het is handig voor een theorieles over Photoshop, maar niet voor een les met wiskunde oefeningen.'

Sofie Verheye


Mijn mening:
Dit vind ik eerst en vooral erg knap gedaan van deze studenten. Het is een leuk idee maar ik vind het wel wat ver gaan. Als dit zich verder en verder uitstrekt naar lagere scholen dan zitten leerlingen binnenkort enkel nog achter hun computer en komen ze helemaal niet meer buiten. Naar school gaan is bij vele kinderen tegenwoordig nog de enige plaats waar ze aan sociale contacten werken. En het feit dat dit minder en minder wordt vind ik op zich al een erg jammerige zaak. Daarom pleit ik niet voor deze manier van lesgeven. Als het zou zijn voor kinderen die ziek zijn en dergelijke begrijp ik het misschien nog wel hoewel ik vind dat je ook eens "ziek" mag zijn en niet ook dan lessen moet volgen...

School Sint-Maria wint ICT-prijs

School Sint-Maria wint ICT-prijs

De school Sint-Maria in de Willibrordusstraat heeft de ICT-prijs School van het jaar 2009 gewonnen van de provincie. De prijsuitreiking vond plaats in het Provinciehuis. De afgelopen maanden investeerde de school fors in de allernieuwste computersnufjes. Zo leren de leerlingen van het derde leerjaar bijvoorbeeld blokken stapelen op een interactief focusbord. Met een stift worden op een intelligent scherm verbeteringen aangebracht. Ook de kleutertjes worden er al vertrouwd gemaakt met werken op de computer. De school gebruikt de computertechnologie bovendien ook om de maatschappelijke integratie te bevorderen. De school telt namelijk 38 verschillende nationaliteiten. (vjb)

Mijn mening:
Aangezien ik geen abonnee ben van de Standaard kan ik het artikel niet helemaal weergeven. Daarom hier de koppeling: link .

Ik vind het persoonlijk een goede zaak dat ICT meer en meer wordt toegepast in de lessen. Op termijn zal de jeugd toch meer en meer hiervan gebruik moeten maken aangezien onze maatschappij meer en meer op ICT begint te steunen.

Langs de andere kant vind ik dit wel een jammerige zaak, ik hoop dat binnen enkele jaren niet heel ons leven hierop zal gebaseerd zijn. Maar dit is iets waar ik persoonlijk niets aan kan doen, belangrijk is dan maar "de stroom" te volgen.

Links

Hier vind je mijn links

Toets Engels

Deze toets gaven we aan de leerlingen van het eerste secundair in ons schooltje van Sacaba.

Werken met Scribd

Publish at Scribd or explore others: Non-fiction language dictionary

De laatste week...

10/05/2009
We vertrokken met onze bagage (ik met al mijn bagage, Lynn en Nele enkel die voor het rondtrekken) naar La Paz.
het afscheid met Yolanda was snel en erg triest. Het was voor mij wel het besef dat ik de plek waar ik zo lang vertoefd heb misschien nooit meer terug zou zien. Ik had wel 8u om na te denken aan alle mooie momenten maar dan kreeg dat ook weer plaats om eens na te denken over thuis en meer en meer wilde ik toch ook graag weer naar huis...
Onderweg kregen we nog een klapband. Dit stelde niet zo heel veel voor want op een kwartiertje was dit al in orde en konden we weer verder.
We kwamen in La Paz aan rond 8u als ik het mij nog goed herinner. Op zoek naar een hostel. Het eerste zat vol maar ze hadden nog een andere vestiging, niet ver van onze plek, en daar was wel plek.
Een man van de securidad (een mager sympathiek manneke) bracht ons erheen. Ik trok mijn veel te zware, versleten valies over de grond op mijn wieltjes die al helemaal niet meer deden wat ze moesten doen. Het maakte dan ook nog een piepend lawaai waar die meneer helemaal gek van werd. Hij wou ze dan ook absoluut dragen.
De hostel was erg gezellig en het was wel leuk om dit te doen. We sliepen met zo een 10 man in een kamer. We zijn ook erg snel gaan slapen want we waren erg moe en hadden geen honger...

11/05/2009
Vandaag moest mijn valies weg. Hiervoor moesten we naar het kantoor van de Canadeese foster parents. Dit was in een erg groot gebouw. Wij moesten best wel hoog en gingen dus, gelukkig, met de lift. Hier hadden we wel iets voor... Nele en ik waren rustig uitgestapt. Toen Lynn wou uitstappen ging de deur echter dicht waardoor Lynn weer even naar beneden ging.
Nu eens onze bagage afgegeven gingen we naar de busterminal voor onze bus naar Puno, deze hadden we echter maar om 14u, dus we gingen La Paz nog wat verkennen. We zijn dan naar de San Fransisco kerk gegaan. Toen we buitenkwamen van die kerk zaten we weer rechtstreeks in een betogong, we denken voor de export van goederen in La Paz.
Op zoek naar het cocamuseeum nu, na rondlopen en vragen hebben we dit niet gevonden.
Dan zijn we maar iets gaan eten en de bus op gesprongen. Deze rit was weer een belevenis. We moesten echter overgezet worden aan het Titicacameer. Hiervoor moesten we uit de bus en werden wij en de bus apart, met een andere boot overgezet. Echt gek, want we wisten allemaal niet wat er gebeurde en wat er van ons verwacht werd.
Omdat de "poort" aan de grens van Peru enkel in de voormiddag open is moesten we ook een paar keer van bus veranderen. Ik Copacabana moesten we een klein busje in en aan de grens moesten we daar weer uit, de douane passeren en dan weer een andere bus in.
Ik voelde mij een beetje als een illegaal want zo in het donker de grens oversteken met u bagage op de rug...
Soit, laat aangekomen zijn we dan onmiddellijk naar een hotel gereden dat ons was aangeboden door een medewerker van deze trip en zijn we ook weer in bed gekropen. Het was er wel suuuuuuuuuuperkoud. Gelukkig hadden we onze haardroger mee en hebben we ons daaraan verwarmd.

12/05/2009
Vroeg opstaan want we vertrokken naar de drijvende eilanden en naar Taquile.
Dit was er leuk, op een drijvend eiland kregen we uitleg over de maak hiervan, we mochten souveniertjes kopen en we maakten een klein oversteekje naar een ander drijvend eilandje met een rietboot. Als afscheid zongen de vrouwen voor ons.
Taquile was ook een mooi eiland, deze mensen leven zo alleen en verdelen alles, dat vind ik wel mooi. We zijn er niet zo lang gebleven maar moesten er wel een pakje klimmen en wat trappen doen.
Het was echt een erg leuke dag, de gids was bijna niet te verstaan maar we hebben er heel wat aan gehad. Zo op het dek zitten op het Titicacameer was echt de moeite. Ahja, dit hotel had ijskoude douches waardoor we het echt koud hadden (overdag was het er wel warm maar enkel 's avonds kwamen we in ons hotel)

13/05/2009
De volgende dag vertrokken we dan naar Copacabana. Daar hebben we onmiddellijk een erg moie hotel gevonden mét warm water, hier had een personeelslid van het hotel speciaal nog voor gezorgd. We zijn dan eens écht iets gaan eten, dit viel een beetje tegen voor mij. Maar hup, naar de bank! We kwamen aan bij de bank en merkten dat er in Bolivia dus toch nog plaatsen zijn waar je niet met een gewone bankkaart geld kan afhalen. Dit was een domper, we zaten nog 2 dagen in Copacabana en moesten dus een beetje op ons geld letten. We zijn dan maar een kerk gaan bezoeken, dit was een erg mooie. Ernaast was ook een kapel, daar zat een oud vrouwtje dat echt aan ons kwam trekken voor geld. Toen we het niet wouden geven was ze erg boos leek het of ze ons "vervloekte".
Na dit bezoekje zijn we gaan genieten van het Titicacameer en haar zonsondergang en zijn we ons op het "strand" gaan zetten.
Eens het donker was zijn we een klein hapje gaan eten (we moesten immers op ons geld letten) en daarna zijn we naar onze kamer gegaan.
We wouden nog een beetje tv kijken. Dat plan voel echter ook in het water want de elektricitiet uit...

14/05/2009
... Dit betekende dat we alweer geen warm water hadden om ons te douchen.
Hup, na een koude douche dan maar weer de boot op naar het Zonneeiland. Hier waren we van plan om te overnachten. Het was er wel erg mooi maar hebben dan toch belsoten dit niet te doen omdat het er vrij "dood" uitzag.
Eens terug in Copocabana zijn we weer naar ons hotel gegaan en hebben een voor een lager prijsje nog een nacht geboekt, er was immers nog steeds geen electriciteit waardoor hun kamers niet veel meer waren dan de andere goedkopere (hoewel dit eigenlijk nog niet zo duur was hoor). De electriciteit hadden we echter wat later terug en we zijn dan erg lekker gaan eten in een goedkoop restaurantje. Jammer dat we dit niet eerder hadden ontdekt. Er kwamen ook nog 2 Australische vrouwen die we op de boot hadden leren kennen. We hebben dan samen gegeten.

15/05/2009

Vandaag zijn we weer naar La Paz vertrokken. We leerden op de busrit een Amerikaan kennen, hij werkte ook als leerkracht maar in Peru. Daarna zijn we dan op zoek gegaan naar een hostel, één gevonden met een grappige jongen aan de balie, we vinden hem nogal vrouwelijk. We zijn naar enkele toeristenbureaus gegaan want we wouden de volgende dag naar Tiwanaku. Ook zijn we naar het coca-museum geweest. Ze hadden in het museum ook Nederlandstalige gidsjes. Het was interessant maar wel erg veel lezen. Daarna gingen we weer op zoek naar mijn valies. Deze keer zat ik opgesloten in de lift.

Weer moesten we een trap op met deze valies, dit was ook weer een hele hindernis. Ik ben dan ook gevallen bovenaan. En Lynn kon het niet aanzien en heeft de hele tijd strijk gelegevn van het lachen.

16/05/2009

We zijn naar Tiwanaki gegaan, dat is een ruïne van een zonnetempel en een zonnepoort. Het was er erg mooi. Ik zal enkele foto’s plaatsen want dat zegt meer dan woorden.

’s Avonds heeft de mama nog eens gebeld en we zijn ook lekker gaan eten.

17/05/2009

Mijn laatste dag in Bolivia. We zijn een sightseeing-rit gaan maken. Dit was nog wel leuk, we zijn gestopt aan de maanvallei. Ook hiervan moet je gewoon de foto’s zien.

Tegen de avond gingen Lynn en Nele dan naar de busterminal voor hun trip naar de zoutvlakte. Het afscheid was moeilijk, ik zal het echt missen met ons drieën en het viel mij dus wel zwaar. Maar vanaf dan kon ik écht gaan uitkijken naar mijn terugkomst…

18 en 19/05/2009

De trip naar huis verliep erg goed. Ik heb een Zweeds koppel leren kennen op mijn eerste vlucht. Toen ik moest overstappen heb ik een Vlaamse jongen leren kennen en dan ook een Nederlandse vrouw… Ik heb mij niet echt verveeld.

Er was wel een klein foutje met mijn bagage, die was verkeerd gelabeld waardoor zij niet op de bagageband terecht kwam maar op een aparte band. Het was dus een hele zoektocht naar mijn bagage, dit terwijl mijn ouders meer en meer ongerust werden want zij hadden mij nog steeds niet gezien.

Het terugzien van iedereen deed echt deugd. Deze ervaring pakken ze ons niet meer af, ik ben blij dat ik dit gedaan heb en heb er erg van genoten maar ik ben blij dat ik weer thuis ben.

Hoewel ik graag over enkele jaren nog eens terug ga…

I'm coming home again

31/04/2009

Hèhè, mijn blog weer aangevuld. En deze keer heb ik er nog eens foto’s op kunnen zetten. Hopelijk geeft het jullie een beetje een beter beeld over wat ik doe. Het duurt in ieder geval niet lang meer voor ik het jullie allemaal persoonlijk zal kunnen vertellen. Ik ben wel blij dat ik terug kan binnenkort want ik mis jullie wel. Maar het afscheid nemen valt me wel zwaar. En deze week wordt waarschijnlijk nog behoorlijk hectisch omdat we nog van veel mensen en dingen afscheid moeten nemen. Vanmorgen zijn we nog voor een laatste keer gaan schilderen. Misschien schilderen we deze week op een middag nog wat. Maar dat zullen we dan wel zien. Morgen gaan we weer naar de cancha onze laatste inkopen doen. (weer een afscheid).

03/05/2009

Hier ben ik weer met een verlsagje. Gisteren heb ik geen tijd gehad om dit te typen. We zijn namelijk een hele dag naar de cancha geweest. Daarna heb ik al mijn souvenirs op orde gesteld (een koffer vol!) en dan moesten we snel eten. Want Carolina kwam ons ophalen om 7u om naar de Feria te gaan. Daar was het echt superleuk. Eigenlijk is dat zo een beetje zoals Rock Werchter. Maar dan met “dancehalls” en grote en veel eetkramen en nog allerlei dingen. Het is moeilijk om uit te leggen. Het promoteam van entel (dat is een maatschappij van GSM-opperators hier in Bolivia) gooide de hele avond allerlei dingen in het publiek. Lynn en ik gingen er helemaal voor en hebben uiteindelijk toch Entel-lichtjes te pakken gekregen, dit na een hele strijd. Het optreden zelf was ook erg goed en we hebben ons dus goe geamuseerd. Daarna zijn we nog gaan feesten in een karaoké-discoteca. Zo heb je hier veel in Bolivia. Het principe is dat er gezongen wordt (dit natuurlijk meestal in het Spaans) en daartussen wordt er gefeest. Het is wel eens leuk maar de gezongen liederen waren helemaal ons ding niet. Ook is de muziek in de discoteken nogal eentonig vind ik. Maar het was wel weer erg leuk.

Vandaag hebben we dan weer niets gedaan. Uitslapen lukt ons nog steeds niet. En ik heb dan maar wat aan mijn portfolio gewerkt en we zijn ook even een wandelingetje gaan maken in het park.

Dit was het eigenlijk voor vandaag. Tot morgen! (de laatste maandag hier…)

04/05/2009

De laatste maandag zit er alweer op zeg! Vandaag hebben we eerst ons evaluatieformulier vertaald voor Victor, zo kan hij ons ook een beetje evalueren. Want hij heeft toch het meeste contact met ons gehad…

We hebben ook al eens overlopen wat er allemaal in ons verslag over de projecten moet komen. Dus dan zal het makkelijker zijn om dit te typen.

Daarna zijn we met Edgar meegegaan op een huisbezoek. Edgar werkt voor een sort foster parents maar dan voor Canada. En dus, hij gaat bijna elke dag op huisbezoek om eens te kijken hoe het eraan toe gaat in de families. Hij kijkt dan waarvoor de geld kunnen gebruiken, wie veel nodig heeft, wie niet of niets,… en met het geld dat ze krijgen kopen zij dan dingen voor deze gezinnen. In veel van deze gezinnen drinkt de vader of heeft hij zelfs drugsproblemen. Er zitten dan ook veel vaders in de gevangenis en zelfs als ze niet in de gevangenis

zitten draagt de moeder vaak het gezin. Bijvoorbeeld in dit gezin; de vader drinkt en werkt dus niet en de moeder werkt dan. Werkt 3 maanden in het jaar voor “de overheid” en voor de rest verkoopt ze een soort bonen. Het meisje wist zelfs niet waar haar vader was, hij drinkt en werkt niet zei ze. Wel echt triest. Een moeder van 6 kinderen dat er alleen voor staat… Wat ik ook wel vond, hoe arm deze mensen ook zijn, ze zullen altijd iets aanbieden en zijn steeds erg vriendelijk. Ook ziet het meisje er erg verzorgd uit en zou je niet denken dat deze kinderen het thuis zo zwaar hebben.

Hopelijk kunnen we deze week nog eens mee want ik vond het wel interessant.

Owja, daarjuist zijn we ook nog naar de winkel gegaan voor inkopen voor vanavond. We gaan namelijk typisch Boliviaans (of ja Chochabamiaans) koken met Sylvia. Spannend!

05/05/2009

Woehoe, we hebben gisteren echt lekker maar veel te veel gekookt. Ik hoop het gerecht in België ook nog eens te kunnen maken. Het was wel veel vlees en FRIETJES! Wel nog steeds niet zoals onze Belgische frietjes, daar kijk ik nog steeds erg naar uit maar het was dus wel erg lekker.

Vandaag hebben we weer les gegeven op school. Rianne is ook komen kijken en heeft ons voor de eerste keer beoordeeld. We hebben het met haar ook gehad over onze reis naar La Paz en Titicacameer volgende week. Ze wou graag met ons mee gaan. We hebben dan maar een schema opgesteld voor die week. Wij gaan eerst naar Puno, wat het juist is snap ik nog niet goed. Het is in ieder geval iets met rietvelden. En daarna komt zij ook naar Copacabana met Carolina. Wel leuk dat ze meegaat, dan kan ze ons wat leiden. Hopelijk wordt het leuk. Vast staat al zeker dat het daar wel erg duur zal worden, duurder dan in hier in het goedkope Cochabamba.

06/05/2009

Vanmorgen dachten we snel even op onze weg naar het schooltje in Sacaba een basketbal te kopen. Dit was ook vrij snel afgehandeld maar dan begon het… We hebben zeker een half uur moeten wachten op een bus waardoor we ook erg laat op school waren. Toen we aankwamen hebben we in het 5^e van het lager een les Engels gegeven. Deze ging erg volt. De leerlingen van deze klas waren erg rustig en luisterden goed. We hebben ook weer een spel gespeeld in verband met de kleuren. Dat was echt heel erg leuk. Wij zeiden dan een kleur in het Engels en de leerlingen moesten bij de juiste kleur gaan staan. Echt leuk om zien hoe die kinderen erin opgaan. Nu, eens dit gedaan was het alweer speeltijd en na de speeltijd hebben we de ouders , die daar nu al een week de grond aan het gelijk leggen zijn, om onze goalen al eens op de juiste plaats te zetten. Ook dit vond ik heel leuk. En we zien nu toch al een beetje hoe het er zal uitzien.

Na school hadden we een “vergadering” met de leerkrachten, dit in verband met ons EHBO-project en ook het leerlingvolgsysteem. Over het EHBO-project waren de leerkrachten erg enthousiast over het leerlingvolgsysyteem iets minder. Ze zagen het vele werk dat zich hierbij meebracht niet zo goed zitten. Hopelijk komt dit goed want wij zullen hier de resultaten niet meer van kunnen zien.

Vanmiddag hebben we nog wat aan onze verslagen voor school gewerkt. Pfff, dat zijn er echt veel. Ik weet wel waar ik mij nog mee zal kunnen bezig houden als ik weer terug ben…

Morgen blijven we thuis want Rianne komt naar ons, we gaan samen ons evaluatieformulier invullen…

Tot dan! ;)

07/05/2009

Vandaag hebben we een hele voormiddag gewacht op Rianne die met ons onze evaluatie ging invullen. Helaas hebben we ze niet gezien. Ondertussen hebben we onze was gedaan en gewerkt aan onze persoonlijke verslagen. Da belooft nog heel wat werk te worden. Vandaag kreeg ik ook een mail van her reisbureau. Mijn vlucht en ook die van de andere twee dames hier is gecancelled waardoor we een dag later vertrekken. Ik zal dus niet op 18 mei thuis zijn maar op 19 mei. Jullie zullen me dus allemaal een dagje langer moeten missen. Ik zal mijn extra dag in La Paz dan wel gebruiken om nog wat verslagen te typen. Dan moet ik dat niet meer doen als ik weer bij jullie ben. Deze avond zijn we nog gaan uit eten met Edgar, Carolina en onverwachts ook Rianne. Het was heel erg gezellig.

08/05/2009

De laatste dag in ons geliefde schooltje zit erop. Voor mij betekende dit dus een hele voormiddag traantjes. Het was echt moeilijk om afscheid te nemen van deze school. We hebben zo veel leuke mensen leren kennen en het afscheid valt ons ook heel zwaar. Servando en Vidal hadden het ook heel erg moeilijk. Zij konden hun traantjes dan ook niet bedwingen. Vandaag hebben er dus 2 mannen voor ons geweend. Ik denk dat dit nog niet veel gebeurd is.

Maar dus, vandaag. We kwamen aan op school, met onze chocomousse uitgelopen op Lynn haar broek. En moesten dan toch geen Engels geven. De 7^e curso had ons wel gezien en wou Engelse les. De leerkracht heeft het dan maar op gegeven en kwam ons halen om les te geven. We hebben dan nog maar eens gedanst met de kinderen voor de laatste keer. We hebben ook nog een les gegeven aan curso 6. Daarna hebben we eigenlijk niet veel gedaan, we hebben afscheid genomen van alles. Genieten van de laatste keer op school te zijn. En nog eens te praten met het bestuur, cadeaus geven aan Servando, Victor en Vidal die dan toch nog eens gekomen is. Daarna zijn ook de kinderen van de kleuterklas naar ons gekomen. Ze wouden ons vangen. Dat hebben ze dan ook gedaan. En wij waren stikkapot! Daarna hebben we met de kinderen geprobeerd om de hockey pockey te dansen. Wat een chaos. Veel kinderen deden ook niet mee maar diegene die wel meededen amuseerden zich en diegene die keken ook. En dat is wel leuk. Ook hebben er 2 klassen een liedje voor ons gezongen. Afscheidsliedjes. Eén ervan was een Boliviaanse versie van “Ik zeg u geen vaarwel mijn vriend”. Echt heel mooi en natuurlijk emotioneel. We hebben ook een heleboel cadeaus gekregen. Één ervan was weer een poncho, nog 2 tasjes. De poncho’s waren cadeaus van alle leerkrachten, het andere tasje met fosielen erin was van Victor en het andere tasje was van Carolina en Edgar. Van de hele school hebben we tekeningetjes gekregen van de kinderen, deze ook soms met een schrijfsel bij. Achteraf hebben we ook nog een boekje gekregen van alle leerkrachten waar ze verscheidene dingen hebben ingeschreven voor ons. Het was echt allemaal heel lief. Van enkele leerkrachten kregen we achteraf ook nog een apart kadootje, zo kregen we nog een zelfgemaakt potje van de leerkracht van de kleuterklas en bodystickers van een leerkracht van de hogere klassen.

We hebben ook nog gevoetbald en gegeten met de leerkrachten. Jammer genoeg werden we door Rianne opgeëist tijdens het eten. Het was echt een erg emotionele dag en ik heb met veel pijn in mijn hart afscheid moeten nemen van de school, het project, de leerkrachten en de kinderen. Zoals ze het zelf zo vaak zeiden, ze zitten in mijn hart voor altijd. Ik hoop dat ik op een dag kan terugkeren en tot dan zullen ze daar op ons blijven wachten.

09/05/2009

Het etentje bij Gemma gisteren was weer zoals verwacht, gezellig en lekker gegeten. Weer hebben we cadeaus gekregen, een boek over Bolivia en een typische tas van hier. (Het is hier echt de reis van de “tassen”.) Hopelijk zien we deze mensen ooit terug want het was erg leuk om ze te mogen leren kennen…

Vandaag is het de laatste dag in Cochabamba. We kuisen op, maken ons laatste verslag, gaan nog eens naar het stad om eventueel nog iets te kopen en daarna gaan we nog iets drinken met Carolina en haar vrienden. Het is dus ook de laatste keer dat ik mij op internet zal vertoeven (heel misschien de laatste dag, maar dat weet ik niet zo goed). We trekken nog een week naar La Paz, Copacabana, …

In ieder geval, ik zie jullie gauw weer terug. Ik heb mij hier heel goed gehad maar zal blij zijn als ik jullie allemaal terug zie!

Do you think about me now and than? ‘Cause I’m coming home again. Starting coming home again! (19 mei hopelijk weer op Belgische grond ;) en 20 mei spreken we dan alweer af)

En het afscheid nemen is begonnen...

24/04/2009

Nog even snel dit: vandaag zijn we naar school gegaan en de goalen zijn eindelijk gearriveerd. Ze staan wel nog niet op hun plaats maar het doet deugd om ze toch al eens te kunnen zien. Het basketbord is wel nog niet klaar, dat zullen we waarschijnlijk niet meer zien. Maar dat zullen we dan via foto’s wel zien.

Vandaag na het internetten hebben we ons verslag nog getypt. Daarna zijn we weer naar de stad gegaan en hebben we weer gekocht. Deze keer potjes! Veel potjes en oorbellen ook J.

Morgen trekken we naar Chapare, dat is een regenwoud. Daar gaan we naar Villa Tunari. Naart schijnt is het daar heel leuk. We zijn benieuwd. Yolanda vertelde ons al dat we deodorant mee moeten nemen voor in de bus. Het ruikt er naar het schijnt helemaal niet goed. Ze vertelde ons dat dat op t

e lossen was door deodorant of parfum op onze vinger te spuiten en dan heel de tijd met onze vinger onder onze neus moeten zitten. We zullen zien…

27/04/2009

Weekend Villa Tunari: “Het weekend van de verlegde grenzen, de 500 foto’s en de 1000 jeukende insektenbeten”.

Amai, we zijn nu maandag middag en ik heb even tijd om te vertellen over ons weekend in Villa Tunari, in het regenwoud dus. Eerst en vooral

was het echt heel leuk en echt de moeite. He

t was echt leuk om zo is de tourist uit te hange

n in een hotel enzo. Ik vertel even van bi

j het begin…

Eerst en vooral zochten we in Cochabamba naar een busje om naar Villa Tunari te gaan. Er vertrokken grote bussen en kleinere “volumewagen

s” eigenlijk. Wij kozen voor het tweede en dat was beter ook. We hadden een vrij aangename rit zonder vee

l stank. De grote bussen daarentegen zagen er heel wat minder proper en minder goedriekend uit. En daar gingen we dan…

De rit naar Villa Tunara duurde zo een 3uur en een half. Het was een rit vol bochten dus niet zo heel gezellig maar wel heel erg mooi uitzicht altijd. We kwamen immers al snel buiten “de bewoonde wereld”. Want dat heb je hier dus echt. Zo delen waar bijna niemand woont tenzij in de Bergen. Maar soit, we waren dus op weg naar het regenwoud, deze trip zou ons le

ven veranderen.

We kwamen aan in Villa tunari, en daar stonden we dan. We wisten helemaal niet waarheen. Op het busje hadden enkele vrijwilligers (een Australiër en een Zweedse) ons verteld over een park met apen en dergelijke. Maar eerst moisten we een slaapplaats v

ind

en. Nuja, hotels genoeg. We zijn er 2 binnen gestapt en het 2e hebben we genomen. Het had een klein bedje en airco, wat wel handig was. Want het was er echt suuuuper warm. Echt “tropisch warm”. Nuja, ons plekje gevonden, en gegeten wouden we wel eens een duikje in het zwemba

d nemen. Dat deden we dan ook. Wanneer we klaar waren om te vertrekken kregen we ook een cocosnoot aangeboden met een rietje

. Ik vond het helemaal niet lekker m

aar we hebben dan toch maar , niet met onze billen bloot, melk uit de cocosnoot gedronken! Daarna trokken we naar het “Machia park”. En dit niet zomaar! Neenee, in Villa Tunari hebben ze “mototaxi’s” een zalig idée. En wij kropen achterop de moto. Wij hadden er erg veel plezier in, de chauffeurs wat minder. En dan het park in. We wisten al dat de apen gewoon losliepen in het park en ook dat ze gewoon bij de mensen kome

n,

soms gewoon

op de mensen springen. Nu kwamen we nog iets te weten. Er waren apen die beten. Je moest ze dus gewoon negeren en niet laten merken dat je bang bent. Niet laten merken dat je bang bent! Daar hadden Lynn het wel erg moeilijk mee. We vroegen aan de meneer die ons de uitleg deed over de apen of hij niet met ons mee wou maar dat kon niet. Hij heeft ons wel nog proberen gerust stellen en daar gingen we dan. Alles is goed verlopen. We waren nog maar even op weg of de meneer volgde ons al. Blijkbaar zagen we er écht wel te bang uit. Uiteindelijk is alles goed verlopen. We hebben zelfs ape

n geaaid en geprobeerd om een aap vast

te pakken. M

aar deze merkte dat we nerveus waren en wou dus niet bij ons komen. Als apen nerveus zijn fronsen ze trouwens met hun wenkbrauwen. Erg grappig hoor! (grens1)

Nuja, naar huis dan maar. We ware

n al een beetje laat in eht park toegekomen waardoor we niet lang konden blijven. Het park sloot om kwart na 4 al.

Hup naar huis dan maar. Daar hebben we nog een duik genomen in het zwembad, daarna hebben we gedouched en zijn we getrakteerd op een hapje van de kok daar. We aten hert “balbi’s” (we verstonden niet wat die kok bedoelde dus noemde hij het bambi’s en Yuca’s, dat is een soort aardappel denk ik en deze werd dan gefrituurd. Lekker, maar daar hadden we dus niet g

e

noeg mee gegeten. We gingen dan maar op zoek naar een restaurant. Er waren er niet echt veel, de hele straat was vol maar dus dat was het, één straat. En één zag er betrouwbaar uit, daar zijn we dan maar gaan eten. Het zat er vol met insecten, maar dat heb je dan in een tropisch regenwoud. In het hotel waren we uitgenodigd op een feestje aan het zwembad door 2 jongens die er werkten. We gingen daarna dan nog wel naar een karaoké. Nuja, dat is een beetje in het water gevallen. We hebben iets gedronken met die jongens (en da was écht ni de moeite) en daarna hebben we nog wat gezwommen. Dat was wel nog leuk, “nightswimming…”.

Daarna zijn we in bed gekropen. De nacht was kort en Lynn is ook ziek geworden. Gelukkig was het ’s morgens al wat beter en dan zijn we naar de “jungla” gegaan. Dit was een park met een klein parcourtje en “schommels”. Maar dan wel schommels van 18 meter. We begonnen bij 4m en zijn zo tot 18 meter gegaan. Écht zaaaaalig! Wel een beetje eng voor je begon, het was echter ook allemaal niet zo “beveiligd”.(grens 3)Ook was het natuurlijk en park en waren en ook apen en insecten. Naar het schijnt waren er ook slangen maar die hebben we gelukkig niet gezien. Ook zijn we de rivier geweest. Ik heb zelfs een visje aan mijn voet laten “nappen”, toen schrok ik wel en was het gedaan met de rivier (grens 3). Ik ben er dus uit gekropen en we zijn stenen beginnen zoeken. En toen is het gebeurd…

We zaten gezellig wat “te keuvelen” en te genieten toen we merkten dat kleine vliegende insectjes, die lijken op ééndagsvliegjes, onze benen terroriseerden. We keken naar onze benen en zagen dat we vol kleine bloedende vlekjes stonden. “Verraderlijke beesten” dachten we. Maar gelukkig jeukten ze niet. Jeukten ze niet, inderdaad. Eens thuis begon het krabben als zot. We zijn nu maandag en deze dag was verschrikkelijk. We hebben echt al afgezien. Nu, na het park hebben we niet zo heel veel meer gedaan. We zijn terug naar het apenpark geweest omdat we een groot deel nog niet hadden gezien, met name de watervallen. Daar zijn we dan nog naar op zoek gegaan en hebben we gevonden. Het was een vermoeiende tocht maar ook een mooie. En de watervallen waren erg mooi. Ook hebben we kunnen genieten van een heerlijk zicht. Dat zal ik proberen op mijn blog te zetten (maar da lukt mij de laatste tijd dus niet meer) en anders zien jullie het wel als ik thuis ben.

Daarna hebben we onze bagage genomen en zijn we weer huiswaarts gekeerd. We moesten wel nog even wachten want we konden maar vertrekken als ons busje vol zat.
Na een half uur wachten konden we dan toch vertrekken. Dit in het donker. We zaten in een bus met twee jongens die echt veel te “vrolijk” waren. En de chauffeur maakten voor we vertrokken een kruisteken. “Hupla”, dachten we. Wij zitten goed. Gelukkig zijn we heelhuids weer thuis geraakt (tegen half 11 in ons bedje, zonder eten :p). En kunnen we nu nog spreken van een geslaagd weekend. Het deed mij echt deugd en ik vond het meer dan de moeite!

Nu over vandaag valt weer eens niet zo heel veel te vertellen, we zijn naar school gegaan waar we weer Engelse les moesten geven want de leerkracht van wiskunde en natuurwetenschappen was er niet. En in het weeshuis was het erg druk. De kinderen waren erg “zeurderig” en weenden veel. Het was dus een vermoeiende dag. Ik kruip zodadelijk mijn bed in want ik ben echt uitgeput.

28/04/2009

Vandaag moesten we weer Engels geven in alle klassen, ook in de kleinste. In de kleinste klas kregen de leerlingen juist een spuit als wij les aan het geven waren (alle klassen kregen gedurende deze 2 dagen spuiten op school). De leerlingen waren erg bang en het was wel leuk om dit eens te zien. Niet de spuiten geven zelf maar “de organisatie”. De verplegers komen dus met hun koelbox, gevuld met de spuiten, de klas binnen en de leerlingen komen één voor één, in willekeurige volgorde, bij de verpleger hun spuitje halen. De andere verpleger noteert ondertussen de namen van de kinderen die al geweest zijn. Het is wel een drukte van jewelste, wij hebben enkele leerlingen echt tot bij de verpleger moeten brengen omdat ze niet durfden. Achteraf waren ze wel fier dat ze die grote prik hadden overleefd natuurlijk, trots als ze zijn. De spuiten waren trouwens tegen rubella en tegen een ziekte waarvan je bolletjes krijgt.

Ook is er op schooltje een “speeltuintje” gearriveerd. We weten niet van waar dat juist komt maar het ziet er wel leuk uit. Het is niet meer zo nieuw maar het ziet er wel nog fris uit. J Er waren dan ook wel weer een aantal ouders die kwamen helpen het hele gedoe te placeren. Onze goalen daarentegen staan nog steeds mooi op de plaats waar ze vrijdag stonden.

In het weeshuis vandaag was het een beetje reorganiseren. De mama van sala 3 is nu al even ziek en vandaag verving de mama van mijn zaal (de liefste) dus die mama en kreeg ik een andere mama in de plaats, deze kwam van de baby’s. Vanwaar deze gekke organisatie weet ik niet maar het zij zo. Normaal gezien komt mijn mama morgen wel weer in mijn zaal en ik kan ik nog een laatste dag bij haar zijn J. Het was vandaag trouwens de dag van het eerste afscheid. De mama die ik vandaag had zal ik niet (waarschijnlijk nooit) meer zien. Ze gaf mij dan toch een knuffel en een kus als afscheid. Dat vond ik wel lief.

29/04/2009

Vandaag hebben we ons EHBO-materiaal versleept! Woehoe! Wat een klus. Lynn had haar trekkersrugzak boven gehaald en Nele haar sporttas en ik kwam er vrij gemakkelijk vanaf met een rugzak, maar ik droeg dan ook wel de computer. J Nuja, een hele belevenis dus want die busjes hier zijn zowiezo al klein (jaja zelfs voor ons, kleinere Vlamingen) en dan met die grote rugzak erin. Lynn bleef constant vastzitten en ik was dan haar superhero die haar redde uit die benauwde situaties. Nuja, we zijn er geraakt. We hebben dan op school alles mooi gerangschikt en van een “label” voorzien. De leerkrachten waren echt erg geïnteresseerd en lieten direct hun “appreciatie” blijken. Ze vonden het heel erg nuttig, of zo leek het toch. Ook heeft Lynn ondertussen de afbeeldingen in ons project gezet en is ons “EHBO-bundeltje” voor de leerkrachten eindelijk klaar. Normaal gezien, zo had Rianne ons een kleine maand geleden verteld, was er deze week (of toch voor “koninginnendag, 30 april) een bijeenkomst voor de leerkrachten. Ondertussen hebben we nog steeds niets vernomen en denken we ook dat dat er niet meer van zal komen. Wel een beetje jammer, maar we zullen wel weer zien.

In het weeshuis vandaag voelde ik mij een beetje triest. Ik vertelde mijn “mama”, Albertina, dat is mijn lievelingsmama, dat het mijn laatste dag met mij was en ze vond het heel erg jammer dat ik wegging. En ze zei telkens “Sarita, Sarita”. En dan kwam ik tot het besef dat ik die kinderen en die mama’s waarschijnlijk nooit meer zal zien. Ik wil wel terugkomen maar voor enkele maanden komen werken, dat zal mij waarschijnlijk nooit meer lukken. En wie zegt over een paar jaar dezelfde mama’s nog werken daar… Ik had het dus moeilijk vandaag en heb dan ook wel enkele traantjes gelaten. (Ik blijf natuurlijk ook een blijterke) Pff, morgen wordt waarschijnlijk nog erger. En volgende week is het echte échte afscheid.

We zijn vanavond trouwens weer naar de film geweest. Het was een goede, ik heb weer een aantal dingen niet gesnapt, maar toch was hij goed. De naam weet ik ook niet meer dus veel kan ik er niet over vertellen :p

30/04/2009

Vandaag is het alweer de laatste dag van april. Morgen begint de volgende maand en dat is ook de maand dat ik weer thuis zal zijn.

Vandaag heb ik dan ook EINDELIJK mijn bankkaart ontvangen. Deze is exact 1 maand onderweg geweest. Ze is 31 maart in België afgestempeld… Maarja, nu kan ik er helemaal nog niets mee doen want ze moet nog geactiveerd worden en morgen is het 1 mei en zijn de banken toe. Hopelijk was ik op tijd om “thuis” te verwittigen en is de kaart ondertussen al geactiveerd. In ieder geval, het zal al heel wat handiger zijn.

Nu, vandaag zijn we dus in de voormiddag thuis gebleven om de was te doen en naar de winkel te gaan. Morgenvoormiddag gaan we dan schilderen, hopelijk is alles dan klaar. Want BAH, ik ben het beu.

Pff, het afscheid op het weeshuis was natuurlijk verschrikkelijk. De kinderen achterlaten en zij die dat niet beseffen. En pff, weten da de meesten heel hun leven geen “thuis” van genoeg warmte en liefde gaan krijgen, da maakt het nog erger. Ik denk da wij voor die kinderen echt belangrijk waren, belangrijker dan voor die moeders denk ik. Ik krijg het er weer moeilijk mee nu ik het hier zo typ. Van hermana Julie hebben we nog een T-shirt en weeshuis zelf een tas gekregen. En Emma heeft ons dan toch bedankt en gezegd dat de deur altijd open staat.

Pff, afscheid nemen hoort erbij…

Ik haat het…