Over de helft

04/04/2009

Gisteren zijn we gaan shoppen!!! Amai, 40 euro had ik en ik heb gekocht! Sjaals, poncho’s, oorbellen, armbanden, een jeansbroek…

Ja we zijn dus nog eens naar de cancha geweest. Deze keer met ons drietjes en we hebben echt ons best gedaan. Het is daar ook een paradijs om souvenirs en zo typische Boliviaanse dingen te kopen. En ze zijn echt mooi. Daar zijn we eigenlijk echt een hele dag mee bezig geweest. We zijn ook even tussendoor een internetcafé binnen gegaan om ons blog te posten en dergelijke en daarna zijn we gewoon verder gegaan met winkelen. We hadden zelfs bijna geen tijd om te eten.

Het was echt heel erg leuk en de moeite. En nog zijn we niet tevreden. Er moeten namelijk veel souvenirs gekocht worden. En voor meisjes is dat niet zo moeilijke (nogmaals, het is hier een paradijs) maar voor jongens is dat iets moeilijker. Maar soit, er komen nog dagen en we gaan zeker nog eens terug. Ik wil namelijk een muts voor wanneer we naar La Paz vertrekken want daar zijn het naar het schijnt koude avonden en nachten.

Maar nu over vandaag. Vandaag zijn we naar Sacaba gegaan om te gaan verven. Het was héél mooi weer, eigenlijk zelfs te warm om te verven maarja, het moet. We hebben ook heel wat kunnen doen dus dat is wel leuk. Onze trip heeft wel nog nooit zo lang geduurd, we waren meer dan 2 u onderweg en dan hebben we nog een taxi moeten nemen omdat er maar geen bus kwam. Weer was er deze middag een vergadering op school. Eigenlijk is dat gewoon een persoon die voor ongeveer 40 mensen vertelt over wat er allemaal fout gaat. Een beetje vreemd om je zaterdagmiddag mee te vullen maar hier is het blijkbaar een gewoonte. Ik ga hier nu weer afsluiten want we gaan eten met Gemma en Annemieke van de Nederlandse school.

05/04/2009

Aangezien het etentje gisteren (uiteindelijk met een hele andere samenstelling van gezelschap *) lang duurde, en we een heel weekend eigenlijk al vroeg opmoesten, hebben we het vandaag rustig aan gedaan. We zijn naar “Casa Campestre” geweest. Dit is een conferentieoord. Wat dat juist

wil zeggen weet ik eigenlijk niet maar we hebben eigenlijk gewoon gegeten, gezonnen en gezwommen. En dat was echt eens leuk. Vanaf half 1 ’s middags kan je er worsten eten en om 1u ook meer. De worsten waren mijn ding niet en waren er ook veel te veel dus maar het buffet was wel erg lekker. Je hoort het al, we hebben veel te veel opgeschept en onze buikjes aardig vol gegeten. Daarvan moesten

we dan even bekomen en dat deden we in het zonnetje. We hebben dan ook enkele keren een duikje genomen in het zwembad. Echt heerlijk genieten. Lynn had dan wel weer een probleem met de ligstoel. (die heel mooi was, misschien kan ik er wel een foto van op mijn blog zetten en anders is dat voor een andere keer) Ze verschoof hem namelijk en beetje en de stoel klapte in. Vele mensen hadden dit uiteraard gezien en wij drieën konden ons uiteraard niet houden van het lachen. Een leuke inzet van ons “swimmingpool-avontuur”. Veel valt er niet echt te zeggen maar we hebben genoten van de zon, de (Boliviaanse) muziek, het (koude!) water,… ook Annelies was er toevallig. Zij vertrekt woensdag om wat rond te trekken. Maandag komt ze nog dag zeggen in het weeshuis en dan moeten wij haar al “vaarwel” zeggen. Een vreemd gevoel. Dan ko

mt even het besef dat we deze mensen hier echt wel nooit meer terug gaan zien. En het is een reden om nog meer te genieten van de momenten hier. Want deze mensen, die zal ik waarschijnlijk niet meer terug zien. Ook al wil ik graag nog eens op bezoek komen, er zijn veel mensen die ik waarschijnlijk niet meer terug zal zien. En dat is wel jammer eigenlijk. Maar soit, nu genieten dus. Tot de volgende!

• Gisteren werden we opgewacht door Annemieke aan het cinécen ter, dichtbij de plek waar we gingen eten. Gemma kon er echter niet bij zijn maar wel waren er andere mensen. We hebben kennis gemaakt met Piet, een vrijwilliger uit Nederland die op de campo, het platte land werkt. Ook kwam Anna nog (een vrijwilliger hier in Bolivia uit Nederland die ons ook heeft opgehaald aan de vlieghaven) en hebben we kennis gemaakt met Marcel die hier slechts voor enkele dagen verbleef. Hij werkte in Santa Cruz voor een jaar en heeft hier een kennis opgezocht.
  

06/04/2009

Ziezo, onze eerste lessen Engels zitten er einde

lijk op. Na 5 weken wachten op een startsein mocht dat wel. We hebben van Rianne wel niet officieel vernomen dat we mochten beginnen maar we zijn gewoon begonnen. Veel hebben we wel niet kunnen doen aangezien van 2 van de 3 blokjes slechts een half uurtje overbleef. Het gaat ook veel trager dan bij ons. De uitspraak van de Engelse woorden is voor de leerlingen echt moeilijk. Er was ook veel verschil tussen de klassen. Zo was er een klas van 21 kinderen, van 9 kinderen en 3 kinderen. Het was wel vermoeiend dus maar wel erg leuk om te doen.

Ook waren er vandaag veel ouders op de school aanwezig. Deze waren er om de grond gelijk te maken voor onze basketbalgoals. Vidal heeft een hele uitleg gedaan. Daarna kwam hij ons halen en vroeg of we iets wouden zeggen. We hadden nog niets gezegd en we kregen al een applaus. Dan hebben we onszelf voorgesteld en vertelt over wat we doen op de school enzo en de ouders waren echt enthousiast. Dat was wel leuk.

Onze rit naar huis was ook een belevenis. Er w

as een blokkade. De weg van Sacaba naar Cochabamba was afgesloten omdat enkele volwassenen en protestactie deden. Waarom juist is niet helemaal duidelijk. We hebben begrepen dat een familie niet mocht toetreden in een school. Wat er juist van is weten we niet maar het was wel een beetje gek. We hebben dan een eindje tussen de mensen van de protestactie gelopen want

opeens stopte onze bus. Gelukkig was dit niet zo een heel eind en stond er al een bus klaar waardoor het niet zo heel erg was. Vanmiddag zijn we dan weer naar het weeshuis gegaan. Ik vond het een leuke dag vandaag. De kinderen waren vrij braaf vandaag en rustig dus ik heb genoten. We hoorden wel slecht nieuws. Een kindje uit sala 3, de zaal van Lynn is donderdagnacht overleden. Hij had woensdag een operatie ondergaan en heeft van die operatie een infectie opgelopen. Erg jammer, in België is het bijna ondenkbaar dat iemand aan zoiets sterft. Dit is echt wel jammer. Maarja, zo denken we eraan dat wel voor elk kind ons best moeten doen om hem zo gelukkig mogelijk te maken de tijd we hier zijn én moeten geniet

en van de kinderen.

07/04/2009

Vandaag is er niet zoveel speciaals gebeurd. Ik heb gevlogen in de bus, dat komt omdat de buschauffeurs zo zachtjes rijden hier in Bolivia (hum hum). We zijn nog eens gaan kijken naar onze goalen die er ondertussen al bijna een week hadden moeten staan. Maar ze zijn dus nog steeds niet af. Volgende week zouden ze er moeten staan. Volgende week zaterdag is het ook de verjaardag van de school én wordt de dag van het kind gevierd op school. Dat heeft Vidal ons vandaag verteld. Het wordt naar het schijnt een groot feest dus wij kijken er al naar uit. We zijn daarna dan beginnen werken aan ons leerlingenvolgsysteem dat in het Nederlands al is goedgekeurd door Rianne. Nu gaan we het nog samen met Sylvia proberen te vertalen.

Morgen moeten we een inventaris opmaken van boeken die Rianne heeft gebracht.

Vanmiddag in het weeshuis waren we met 4 mama’s. één mama wordt binnenkort de verangster van Damaris, een mama die zwanger is van haar eerste kindje en in mei zal bevallen. Waarschijnlijk is Damaris niet ouder dan mij, maar hier in Bolivia beginnen ze vroeg met kinderen. Maarja, ik vind het wel spannend en de vervangster, Liesbeth, lijkt me ook wel een leuke.

08/04/2009

Vandaag hebben we een inventaris gemaakt van de boeken die Rianne gisteren gebracht heeft. Dat was wel leuk, eens iets anders doen dan altijd typen en vertalen. Normaal gezien vertalen we trouwens zondag de EHBO-gids samen met de zus van Sylvia.

Vanmiddag had het even goe geregend en daarna zijn we naar het weeshuis gegaan. Uit mijn zaal zijn er 2 naar Lynn haar groep gegaan en is er ook een nieuwtje, Guan. Hij is vannacht binnengebracht. Hij was wel heel erg triestig, wat normaal is. Hij weet helemaal niet wat er gebeurt. Op zo’n moment denk ik dan wel na. Want dat is weer een kindje dat bij zijn ouders wegmoest, om welke reden dan ook. Weer een kind dat misschien nooit een echte thuis gaat kennen. Het is immers zo dat die kinderen als ze ouder zijn weer naar een ander weeshuis zullen gaan. En uiteindelijk waarschijnlijk nooit echte ouders zal hebben. En dat is echt jammer. Weer een reden waarom ik die kinderen een beetje geluk moet geven…

09/04/2009

Hèhè, we zijn net terug van de kerkenbezoeken. Vandaag was het witte donderdag, en da wordt hier in Bolivia gevierd. Het is immers zo dat de kerken een hele nacht open zijn en de mensen stappen dan van kerk naar kerk. Het was leuk om eens te doen, al was het ook wel heel vermoeiend. Het is immers heel erg druk in die kerken en het is een gedrum van jewelste. De kerken zijn allemaal ook mooi ingericht. Buiten heeft het iets van een festival, zoals de Gentse feesten. Overal staan kraampjes, vooral met eten en ook met juwelen. Dat maakt het allemaal supergezellig. Ik denk dat, als je hier zou wonen, het ook wel een sociaal gebeuren is. Je komt immers veel kennissen en vrienden tegen. Ik vond het alvast meer dan de moeite maar ben wel moe. En dan te denken dat mensen 12-20 of misschien zelfs meer kerken afstappen. (wij deden er ongeveer 7)

Nu moet ik even denken over de rest van de dag. we hebben om het schooltje nagedacht over wat we verder op de speelplaats zouden schilderen van hinkelparcours en dergelijke, daar valt niet zoveel over te vertellen. Buiten het feit dan dat we van plan zijn om in 3 talen “welkom” te schrijven, nl in het Spaans, het Engels n het Nederlands. (Dat ze niet vergeten dat de Vlamingen hier geweest zijn ;))

In de namiddag zijn we dan naar het weeshuis gegaan waar we een uurtje sneller zijn doorgegaan omdat we ons moesten haasten voor de kerken. In vond het heel erg leuk vandaag. Ik heb vandaag vooral gespeeld met de kinderen en dat is leuk aangezien je ze dan kan laten lachen en das toch altijd leuk.

Zo, dit was het weer voor deze week.

Tot de volgende week! ( over een dikke 5 weken ben ik alweer thuis)