2 maand in Bolivia

17/04/2009
En we zijn vrijdag. Veel valt er over de vrijdagen niet te vertellen eigenlijk hé. We hebben onze was gedaan en zijn daarna naar de winkel gegaan. Op de middag hebben we even in de zon gebaden in de tuin. En in de namiddag zijn we dan naar het internetcafé geweest. Daarna zijn we nog eens naar het centrum geweest, naar de correo (post). Daar hebben we nog enkele kaartjes op de bus gedaan en daarna zijn we nog wat naar de winkeltjes en kraampjes geweest in de buurt. Elke keer ontdekken we weer nieuwe dingen. Daarna zijn we dan weer huiswaarts gekeerd en zijn we wat gaan schommelen in het park. We merkten op dat er wat jongeren aan het voetballen waren en zijn een kijkje gaan nemen. We werden uiteraard ook aangesproken en hebben dus een babbel gedaan met enkele plaatselijke jongens. Ziezo, nu zit de Spaanse les er al weer op en kunnen we weer snel in ons bedje kruipen. Morgen beginnen op school in Sacaba de festiviteiten namelijk al om 8u. *geeuw*

18/04/2009
Vandaag was het schoolfeest. En gefeest hebben we! We kwamen dus rond half 9 aan op de school en onmiddellijk werden we aangesproken door Carolina. De leerkrachten hadden allemaal standjes met spelletjes opgesteld. En blijkbaar kregen wij ook ons standje. Ik stond bij “dulces con la bocca”. Er hingen hierbij snoepen aan een dun draadje en de bedoeling was dat de kinderen dan de snoepen namen met hun mond. Het was echt een heel gedoe om daar snoepen aan te hangen. Lynn en ik hadden het touw helemaal vol gehangen. De kinderen konden komen… Helaas is naaidraad helemaal niet zo stevig. En bij de tweede groep begaf de constructie het al. Er was ook helemaal niet genoeg tijd om de constructie opnieuw te maken. Dus ik heb moeten improviseren en heb de kinderen eerst gewoon snoep boven het hoofd gehouden, daarna moesten ze de snoepen eten van de grond (op een papier). Het was echt heel druk want er waren groepen gemaakt van ongeveer 15 man. Waardoor het overzicht soms wel moeilijk was. Maar goed, het was wel heel leuk. Daarna hebben we met de profesoras iets gedronken. En Rianne wou de leerkrachten de vogeltjesdans leren. Dat liedje hebben ze hier wel, wel een andere versie, maar de dans kenden ze niet. Dus, wij zijn met de profesoras de vogeltjesdans gaan dansen en daarna ook met de leerlingen. Dit was voor mij het leukste moment tot nu toe op school. We hebben ook nog andere dansen gedaan, typische kinderdansen van hier en amai. Het was echt super om met die kinderen te dansen. En zoveel lachende gezichten. Daarna gingen de kinderen eten curso per curso. Ondertussen vroeg Vidal of de “DJ” geen Engelse muziek wou opzetten. Dat deed hij en dan hebben we nog met enkele kinderen gedanst. Echt tof!
Daarna zijn ook wij een hapje gaan eten en daarna zijn wij vertrokken. De ouders zijn nog gebleven en die zitten er nu waarschijnlijk nog. Er waren namelijk 3 grote vaten Chicha ( de plaatselijke alcoholische maisdrank) voorzien. En de vaten hier zijn échte vaten. Daarna zijn wij nog wat in de zon gaan liggen. Lynn en ik waren wel al tomaatjes maar we wouden nog wat van de zon genieten. Nu zijn we ondertussen aan het wachten op Carolina (een medewerkster van de school, zij helpt eigenlijk Rianne met al haar projecten), zij neemt ons vandaag mee om het nachtleven van Cochabamba te leren kennen. Ook weer spannend!
Morgen moeten we er wel heel vroeg uit want we gaan naar de incaruïnes. Ik schrijf jullie morgen weer met weer meer.

19/04/2009
En toen aten we een oreo op de oreo…

Gisterenavond, wat was dat. We zijn dus gaan feesten in cochabamba. Carolina pikte ons op met de taxi om 9 uur en dan zijn we iets gaan drinken. Cochabamba heeft dus toch cafés, wij hadden ze gewoon nog niet opgemerkt. Dus iets gaan drinken… carolina had ook nog 2 vrienden van haar uitgenodigd en rond 11u zijn we dan vertrokken naar een discoteca! Natuurlijk is dat helemaal anders dan bij ons in België. Hoewel ik vond dat de verschillen nog wel meevielen. De muziek die ze draaiden was, gelukkig, geen folklore maar wel de danshits van hier, in cochabamba. Dat is wel steeds dezelfde beat. En de jongens komen hier ook echt meisjes ten dans vragen. Wat bij ons helemaal niet het geval is.
We hebben in ieder geval goed gedanst en we zijn zelfs geïnterviewd door een televisieploeg. Het leek een beetje op dat programma van DI-MI op Jim-TV “let’s party” ofzo (we weten de naam hier niet zo goed van dat programma). Naar het schijnt komen we zondagavond op tv. We moeten wel nog eens navragen welke televisiezender dat dan zal zijn. In ieder geval, het was erg leuk en we lagen veel te laat in ons bed. Vandaag moesten we immers om 8u opstaan.

Vandaag zijn we dus naar incallajta geweest, naar de incaruïnes. Die waren echt wel een heel eind bij ons vandaan. We hebben 2 keer 3u in de auto gezeten dus dat was wel een eind. Het was wel de moeite. Incallajta ligt heel erg afgelegen en dus konden we gedurende een lange tijd erg mooie natuur zien. En in incallajta zelf was het ook erg mooi. Het bestond voornamelijk uit ruïnes van de Inca’s maar het was omgeven door een prachtige natuur. Ook zagen we een supermooie waterval. (hopelijk lukt het om foto’s op mijn blog hiervan te zetten) En op dat domein hebben we ook een oreo (een koek van hier) gegeten op de orero, dit was een soort berg. Heel lang zijn we daar niet geweest, op een dik uur hadden we alles gezien maar het was toch echt wel de moeite. Vanavond hebben we nog Spaanse les, en dan kruipen we moe maar voldaan ons bedje in.

20/04/2009
Vandaag is het lessenrooster veranderd op school. Er wordt nu elke dag Engels gegeven. Het 7e en 8e hebben 3 uur in de week Engels en het 1e secundair 2 keer. Ook zijn de lesuren nu maar 40 minuten wat het voor ons wel aangenamer maakt. Ik vind het ook wel leuk dat we zo veel les geven nu. Dan hebben we eens iets anders te doen en het lesgeven op zich is ook wel leuk. In het middelbaar zijn de kinderen wel echte pubers en vind ik het iets minder leuk. Morgen geven we ook Engels aan een kleinere klas, curso 5; ongeveer het derde leerjaar van bij ons. De leerkracht vroeg of wij dat niet eens wouden doen en wij vonden dat ook wel een leuk idee. Vandaag was het eigenlijk echt wel een leuke dag op school. We hebben met Victor, de directeur gebabbeld. Hoe hij in de school kwam enzo. En we kwamen te weten dat die heeft gereisd en véél gestapt. Hoe het allemaal zit is wat moeilijk om te verstaan en ik heb ook niet alles begrepen dus ja dat doet er niet echt toe. Hij is trouwens ook nog erg jong, 26 jaar, en is eigenlijk leerkracht. Wij, de leerkrachten, hebben vanmorgen tijdens de tweede speeltijd ook de restjes van zaterdag gegeten. Wel grappig om 11u ’s morgens stonden wij daar kip te eten met maïs, ajuin, tomaten (maar dat mochten wij niet eten voor onze darmpjes) en een soort pepers (die heb ik gelukkig niet geproefd, Lynn en Nele wel en hun mond was “on fire” om het met Lynn haar woorden te zeggen). Het was een leuk gesprek met de leerkrachten. Ze vroegen of we al uit waren geweest en al jongens hadden gekust enzo. Het was echt wel gezellig.
In de namiddag zijn we dan weer naar het weeshuis gegaan. Ik vond het heel leuk. Hoe dichter het einde komt, hoe meer ik wil genieten van die kinderen. Hoewel het wel zwaar blijft hoor. Er is ook een kindje naar het ziekenhuis gevoerd dit weekend maar ik weet niet waarom. Ook de “moeder” vertelde mij dat ze het niet wist. Hopelijk komt alles goed.
Ahja, vandaag heb ik ook post gekregen. Dank u Fleurie! ;)
Voor de rest komt er geen post aan, ook mijn bankkaart is nog altijd niet gearriveerd. En de brieven van de tippers ook niet. Ik duim ervoor en hoop da dat ze aankomen want ik ben echt benieuwd. Maar als ze niet aankomen, toch bedankt!

21/04/2009
Vandaag was weer een dag zoals er nog velen zullen volgen. Nee, vandaag gaven we les in de 4e curso (die leerkracht had dat gevaagd), in het 7e , in het 8e en in het eerste jaar van het secundair onderwijs. De lessenrooster was weer veranderd. Aan het aantal lessen is niet echt iets veranderd, buiten het feit dat het 1e van het secundair nu ook 2 blokjes hebben. We geven nu les op dinsdag en vrijdag (dat is wel een beetje vervelend omdat we vrijdag normaal thuis zijn maar daar valt wel weer een mouw aan te passen). De les in de 4e curso was wel erg leuk. De leerlingen zijn nog gemotiveerder dan de groteren. En de leerkracht vond het ook heel leuk dat we kwamen. We hebben hem een evaluatieformulier meegegeven en bij deze is hij de eerste die ons zal evalueren. Toen we op de bus stapten maakten we kennis met een Franse missionaris. Zij werkt in de gevangenis in Sacaba en bezoekt op school de kinderen van de ouders die in de gevangenis zitten. Ze vertelde ons dat dat er wel veel waren. Vooral de drugs zorgt ervoor dat veel ouders in de cel terecht komen. Een jammerige zaak…
In het weeshuis ging alles weer zoals gewoonlijk. Damaris is vandaag gestopt met werken in het weeshuis omwille van haar zwangerschap en er was een vervangster. Tot mijn verbazing was dit niet Liesbeth, die ik al gezien had. Maar een andere mama, Jaqueline. Ik vind haar erg sympathiek. Ze praat heel veel tegen mij, niet wetende waarschijnlijk dat ik niet zo goed Spaans kan. Maar dat is niet zo erg. Ik vind haar heel bekwaam en vind het leuk dat zij er is. Ik zal haar dan wel maar even “kennen” maar toch… Damaris ben ik vanmiddag nog tegengekomen in het weeshuis. En alles gaat goed met haar en de baby dus hopelijk komt alles goed. Soit, ik sluit hier af.
22/04/2009
Vandaag nog eens werkdag zonder lesgeven. We zijn wel naar school geweest. Daar hebben we de toetsen verbeterd die we gisteren gaven in het 1e secundair. We hebben wel heel veel moeten helpen. Die leerlingen nemen het blijkbaar niet zo serieus als we zeggen dat ze moeten leren voor een toets. En het Engels is voor hen echt heel moeilijk. Ahja, dit vertelde ik gisteren niet. Onze toets ging ondermeer ook over kloklezen in het Engels. De leerlingen konden zelfs in het Spaans de klok niet lezen. Soit, verder naar onze dag. Daarna hebben we onze les voor volgende week gemaakt voor de lagere klas, de 4e curso. De leerkracht vroeg ons immers of we de volgende weken ook niet wouden komen. Dit vonden wij wel leuk. Deze groep is immers de enthousiastste om les aan te geven. Daarna zijn we nog even gestopt in Sacaba op het marktje en hebben we daar even rond gekeken. De markt is niet zo heel groot maar heeft zeker ook zijn charme. Het is een typisch marktje voor hier in Bolivia. Eens we thuis waren hebben we ons EHBO-materiaal een beetje gesorteerd. Daarna hebben we gegeten en zijn we naar het weeshuis vertrokken. Vandaag was het een beetje chaotisch. De nieuwe “mama” wist namelijk niet zo goed wat te doen. Maar alles is toch goed gekomen. De bazin van het weeshuis, Emma kwam vandaag trouwens naar Nele. Ze vroeg wie wij waren, ze had ons nog nooit gezien. En dat terwijl we al 2 maand in het weeshuis werken. En we voorgesteld zijn door Annelies, al bij haar op de bureau zijn geweest,… Dat is wel een beetje jammer. We doen ons best en blijkbaar word er niet echt om gegeven of we er zijn of niet. Althans voor de bazin van het weeshuis dan. Ik denk dat we de grootste hulp zijn voor de kinderen. Zij krijgen dan toch gedurende 3 uur van de dag wat meer aandacht. Terwijl dit eigenlijk nog niet goed genoeg is want dan nog is het erg druk en zijn we veel met verzorgende taken bezig. Morgen gaan we niet naar school. We moeten namelijk op vrijdag ook les geven. Daarom blijven we morgenvoormiddag thuis om onze was te doen en misschien, hopelijk nog eens naar de cancha te gaan. Ik heb nachtmerries over mijn souvenirs!



23/04/2009
Hey iedereen. Aangezien het nieuwe lessenrooster inhoudt dat wij vrijdag Engelse les geven hebben we vanmorgen gebruikt om onze was al te doen. We zijn daarna ook nog eens naar de cancha gegaan. Man man, da blijft echt een ware belevenis en blijft leuk. De souvenirs kopen blijft verschrikkelijk (die voor de mannen dan toch, God waarom heb ik 2 broers en niet 3 zussen ;p). Vanmiddag zijn we dan weer naar het weeshuis gegaan. Het wordt wel vermoeiend. Mijn rug doet pijn van die kinderen te heffen en de kinderen waren erg onrustig vandaag. Jenny, een “mama” daar vroeg mij hoelang ik nog bleef. Ik vertelde haar dat het volgende week de laatste is. Dat vond ze jammer. Ze wist niet wat ze moest doen zonder mij. Ik vroeg haar of er in juli en augustus dan niet veel vrijwilligers waren maar ze vertelde dat in zaal 2, de mijne dus, nooit vrijwilligers komen. Nuja, ik hoop dat alles goed gaat. Normal gezien waren we van plan vanavond naar folkloredans te gaan kijken maar tot nu wachten we nog op een telefoontje van Caroline. Ik denk dat ze ons vergeten is. We belden haar vanmiddag en ze vertelde dat ze ging terug bellen maar dat is ze dus vergeten.
Soit, ik sluit weer af voor de deze week.
Tot de volgende (waarschijnlijk één van de laatste keren voor ik weer thuis ben)


24/04/2009
Nog even snel dit: vandaag zijn we naar school gegaan en de goalen zijn eindelijk gearriveerd. Ze staan wel nog niet op hun plaats maar het doet deugd om ze toch al eens te kunnen zien. Het basketbord is wel nog niet klaar, dat zullen we waarschijnlijk niet meer zien. Maar dat zullen we dan via foto’s wel zien.

de week dat ik 21 werd, en hoe...

11/04/2009

Voilla, vandaag is het alweer zaterdag en zit het weekend er weer voor een groot deel op. We zijn gisteren naar Quillacollo gegaan met Yolanda. Het was aar immers een processie voor goede vrijdag. Deze dag wordt hier heeeeel erg gevierd. Het was ook heel erg sjiek. Verschillende scholen liepen in de processie en er werden beelden van de lijdensweg va Jezus gedrag

en. Zelfs een glazen doodskist van Jezus, die eigenlijk wel wat eng was. Yolanda liep, samen met een heleboel andere gelovigen, ook mee in de processie bij Maria. Zij is vanacht om 3u ook opgestaan want ’s nachts is er ook een stoet, rond Maria dan. Deze zou nog triestiger zijn dan degene die wij zagen, ’s avonds dan. Want deze was wel erg triestig. Door de muziek en de mensen was de sfeer erg triest.

Vandaag hebben we onze was gedaan ( da wordt elke week percies meer) en zijn we naar de winkel geweest in de voormiddag.

Yolanda heeft ons ook typische Boliviaanse kledij laten aantrekken en laten dansen op typisch Boliviaanse muziek. De moeite waard amai. Wij hadden alledrie opeens een poep die 3 keer groter was. Maar het was wel erg leuk. En ook Yolanda heeft er erg van genoten.

Daarna zijn we nog eens naar de cancha geweest. Het was er buiten erg druk en ik heb deze keer wel wat souvenirs kunnen kopen, hoewel het

echt moeilijk is om voor iedereen (vooral voor jongens!) iets te vinden. Daarna zijn we een pizza gaan eten in een pizzeria. Hmmm, heerlijk. Ik vind dat mijn pizza een beetje smaakte naar die in de pyramide, dus ik was weer even thuis J. Nu ben ik weer moe, ik ben hier echt vroeg moe, en ik ga maar weer eens afsluiten voor vandaag. Morgen gaan we met Yolanda naar d

e Paasmis.

12/04/2009

Vandaag zijn we dus niet naar de paasmis gegaan maar zijn we met Anna, Piet, Ad en Judith op pad gegaan. We zijn naar Teratta, Cliza en tulata (of zoiets) geweest. Het zijn 3 leuke plekjes. In Cliza waren we wel al eens geweest maar het was echt wel le

uk. We zijn op de terugweg langs de cancha gereden. Omdat we daar nog geen foto’s van hadden trokken Lynn en Judith foto’s vanuit de auto met het raam open. Op een gegeven moment roept Anne dat er een jongen naar de auto liep. Op dat moment gaat ze opeens een heel pak sneller. Daar was de jongen bijna weg met Lynn haar fototoestel. Ze was erg geschrokken en had daarom haar fototoestel en zichzelf naar binnen getrokken. De jongen had enkel haar ander hand aangeraakt. Dus dat viel goed mee. We zijn er met een kleine schrik van af gekomen en kunnen er nu wel om lachen. Dit was onze eerste “steelervaring” (mijn gsm ben ik immers gewoon in de taxi vergeten). We hebben ne

t nog met Sylvia en haar zus het EHBO-project aangepast. Het is wel nog lang niet klaar maar Sylvia en haar zus gaan er nog naar kijken deze week en dan zou het normaal vrijdag wel af moeten zijn.

Hier ga ik afsluiten, sorry de foto’s (als ik ze er nu op krijg) zullen meer moeten zeggen.

Ohja over de foto’s wou ik nog zeggen dat er een heleboel foto’s op de facebook van Lynn Gistelinck staan.

13/04/2009

Vandaag is weer de eerste dag van een werkweek. Het opstaan viel me vandaag in ieder geval al zwaar, het was vandaag al te vroeg. Ik zal vanavond maar

vroeg in mijn bed kruipen. Soit, de dag begon. We hebben vanmorgen de taxi genomen, we dachten dat die sneller ging zijn. Maar de taxi verstond onze wegbeschrijving niet waardoor we heel Cochabamba hebben doorgereden en onze tijd dus nie

t ingekort werd. Swat, we hadden dan uiteindelijk wel vrij snel onze volgende bus waardoor we net op tijd waren vo

or onze Engelse les. Deze gingen vand

aag dan toch iets vlotter. Het laatste blokje is wel gevallen omdat het hier vandaag (eigenlijk gisteren maar

op maandag wordt het in de scholen gevierd) dia del niños, dus dag van het kind was. De kleinste kinderen kregen dan van de ouderen snoep en ze hebben gedanst en spelletjes gespeeld, …

Ook in het weeshuis was het feest, dan wel vooral in de voormiddag. De moeders vertelden dat ze in de voormiddag goed gegeten en geda

nst hebben, dus dat was wel leuk voor de kinderen. De zaal was ook heel leuk versierd. Ik heb ook foto’s kunnen trekken dus nu heb ik wat foto’s van mijn kindjes. Ik heb vooral gezien dat ze een piñata open hebben gemaakt. Dat is zo een ding van pa

pier waar je dan aan koortjes moet trekken en dan komen er allemaal glitters, snoep en kleine speelgoedjes uit. De kinderen hadden voor deze dag ook echt mooie kleren aangetrokken. Voor de rest waren de kinderen erg moe en waren ze wel een beetje lastig

ook. Ik sluit hier weer af, tot morgen (

als 20-jarige Sarah voor Bolivia dan, in

België ben ik al 21 jaar)

14/04/2009

Vandaag is mijn verjaardag. Man man, ik val van verrassing in verrassing. Ik werd gewekt met een liedje van K3, het huis werd versierd. En ik om mijn kadootje te krijgen moest ik 21 paaseieren zoeken. En da was ni makkelijk! Ik ben daar namelijk ni zo goe in. En dan zag ik dat ik een pakje kreeg uit België! Van siemen! Woehoe! Ik heb echt een kei mooie tas gekregen. En dan nog zo wa confettikanonnen zo. Die hebben we al ontploft. Ook werd ik vanmorgen gebeld vanuit België. Heel leuk allemaal. Ik heb van Lynn en Nele ook een tas gekregen waar ik al een hele tijd mijn oog had op laten vallen hier. Ook heb ik oorbellen gekregen. Op school heb ik confetti over mij gekregen want dat hoort zo. Vandaag was er trouwens weer een blokkade waardoor we maar om half 10 op school aankwamen. (en ook door de verjaardagvertraginen). Ik krijg van de mama’s confetti over mij, dat is de gewoonte hier. Daarna ben ik ’s middags naar het weeshuis gegaan waar de kinderen een snoepje hebben gekregen van mij. Het was wel weer speciaal, het was alweer dia del nino, deze keer werd deze verzorgd door leerling van de middelbare school. Zij doen dit elk jaar, de leerlingen kregen gelatine (dat is hier een lekkernij voor de kinderen) en er was muziek en de leerlingen speelden met de kinderen. Het was wel leuk. Als ik thuis kwam kreeg ik alweer een verrassing, ik had een bloemstuk van thuis gekregen, dat was aan huis geleverd voor mij. Daarna moesten we ons douchen, we gingen eten. En ik moest geblinddoekt gaan, daar zaten nog enkele oude bekende Nederlanders. Has en Gemma, van het kamp met de Nederlandse school en Rianne zaten er. Later is ook Annemieke nog gekomen. Anna kon helaas niet van de partij zijn.

In ieder geval, het was meer dan een geslaagde dag, de beste verjaardag die ik me hier kon voorstellen.

15/04/2009

Vandaag was mijn tweede dag als 21-jarige. We hebben vanmorgen onze observatieverslagen getypt voor Rianne. Veel is er dus niet gebeurd aangezien we binnen gebleven zijn. Ahja, we wouden vanmorgen nog een stukje van de reuzentaart voor mijn verjaardag eten. De mieren waren ons echter al voor geweest. In de doos kropen wel 1000 mieren, het heeft ons wel niet tegengehouden. Er zaten geen mieren in de taart dus Lynn en ik hebben het erop gewaagd en hebben nog een heerlijk stuk taart gegeten (met hééééél veel chocolade). In de namiddag zijn we dan naar het weeshuis gegaan. De kinderen zijn vandaag buiten, écht buiten, geweest. Dit wel niet zo ver, het was op het pleintje voor het weeshuis maar ik vind het wel leuk dat we dat eens deden. Het is niet zo goed vind ik dat die kinderen alleen maar binnen hun omheining zitten. We waren wel heel erg laat. Waardoor ik de kinderen niet meer op hun potjes heb gezet. Sorry, meer valt er over vandaag niet te vertellen. Morgen meer succes ;)

16/04/2009

Vanmorgen hebben we een toets gemaakt die we maandag op school zullen geven. Daarna hebben we een les in elkaar gestoken om in de kleinere klassen ook een beetje initiatie-Engels te geven. We zijn ook even naar de winkel geweest, Lynn wou verf voor haar taak van godsdienst. Ze heeft er al een beetje mee zitten experimenteren. Vanmiddag weer naar het weeshuis. Hier is vandaag niets speciaal gebeurd. ’s Avonds zijn we naar de cinema geweest. We hebben naar “monstrues vs aliens” gekeken (ik weet niet of het zo geschreven wordt in het Spaans) in 3D. Dat was echt wel de moeite. Het was in het Spaans gesproken allemaal wat het wel erg vermoeiend maakte maar het was wel heel leuk, in 3D. De popcorn in de cinema had trouwens alle kleuren, wat er een beetje onsmakelijk uitzag vond ik. Maar hij was wel eel lekker dus ook dat is weer in orde gekomen. ;) Morgen is het weer vrijdag en dan worden alle huishoudelijke taakjes weer vervuld.

That's all folks! Tot volgende week (dan heb ik hier nog maar 3 weken te gaan)

Over de helft

04/04/2009

Gisteren zijn we gaan shoppen!!! Amai, 40 euro had ik en ik heb gekocht! Sjaals, poncho’s, oorbellen, armbanden, een jeansbroek…

Ja we zijn dus nog eens naar de cancha geweest. Deze keer met ons drietjes en we hebben echt ons best gedaan. Het is daar ook een paradijs om souvenirs en zo typische Boliviaanse dingen te kopen. En ze zijn echt mooi. Daar zijn we eigenlijk echt een hele dag mee bezig geweest. We zijn ook even tussendoor een internetcafé binnen gegaan om ons blog te posten en dergelijke en daarna zijn we gewoon verder gegaan met winkelen. We hadden zelfs bijna geen tijd om te eten.

Het was echt heel erg leuk en de moeite. En nog zijn we niet tevreden. Er moeten namelijk veel souvenirs gekocht worden. En voor meisjes is dat niet zo moeilijke (nogmaals, het is hier een paradijs) maar voor jongens is dat iets moeilijker. Maar soit, er komen nog dagen en we gaan zeker nog eens terug. Ik wil namelijk een muts voor wanneer we naar La Paz vertrekken want daar zijn het naar het schijnt koude avonden en nachten.

Maar nu over vandaag. Vandaag zijn we naar Sacaba gegaan om te gaan verven. Het was héél mooi weer, eigenlijk zelfs te warm om te verven maarja, het moet. We hebben ook heel wat kunnen doen dus dat is wel leuk. Onze trip heeft wel nog nooit zo lang geduurd, we waren meer dan 2 u onderweg en dan hebben we nog een taxi moeten nemen omdat er maar geen bus kwam. Weer was er deze middag een vergadering op school. Eigenlijk is dat gewoon een persoon die voor ongeveer 40 mensen vertelt over wat er allemaal fout gaat. Een beetje vreemd om je zaterdagmiddag mee te vullen maar hier is het blijkbaar een gewoonte. Ik ga hier nu weer afsluiten want we gaan eten met Gemma en Annemieke van de Nederlandse school.

05/04/2009

Aangezien het etentje gisteren (uiteindelijk met een hele andere samenstelling van gezelschap *) lang duurde, en we een heel weekend eigenlijk al vroeg opmoesten, hebben we het vandaag rustig aan gedaan. We zijn naar “Casa Campestre” geweest. Dit is een conferentieoord. Wat dat juist

wil zeggen weet ik eigenlijk niet maar we hebben eigenlijk gewoon gegeten, gezonnen en gezwommen. En dat was echt eens leuk. Vanaf half 1 ’s middags kan je er worsten eten en om 1u ook meer. De worsten waren mijn ding niet en waren er ook veel te veel dus maar het buffet was wel erg lekker. Je hoort het al, we hebben veel te veel opgeschept en onze buikjes aardig vol gegeten. Daarvan moesten

we dan even bekomen en dat deden we in het zonnetje. We hebben dan ook enkele keren een duikje genomen in het zwembad. Echt heerlijk genieten. Lynn had dan wel weer een probleem met de ligstoel. (die heel mooi was, misschien kan ik er wel een foto van op mijn blog zetten en anders is dat voor een andere keer) Ze verschoof hem namelijk en beetje en de stoel klapte in. Vele mensen hadden dit uiteraard gezien en wij drieën konden ons uiteraard niet houden van het lachen. Een leuke inzet van ons “swimmingpool-avontuur”. Veel valt er niet echt te zeggen maar we hebben genoten van de zon, de (Boliviaanse) muziek, het (koude!) water,… ook Annelies was er toevallig. Zij vertrekt woensdag om wat rond te trekken. Maandag komt ze nog dag zeggen in het weeshuis en dan moeten wij haar al “vaarwel” zeggen. Een vreemd gevoel. Dan ko

mt even het besef dat we deze mensen hier echt wel nooit meer terug gaan zien. En het is een reden om nog meer te genieten van de momenten hier. Want deze mensen, die zal ik waarschijnlijk niet meer terug zien. Ook al wil ik graag nog eens op bezoek komen, er zijn veel mensen die ik waarschijnlijk niet meer terug zal zien. En dat is wel jammer eigenlijk. Maar soit, nu genieten dus. Tot de volgende!

• Gisteren werden we opgewacht door Annemieke aan het cinécen ter, dichtbij de plek waar we gingen eten. Gemma kon er echter niet bij zijn maar wel waren er andere mensen. We hebben kennis gemaakt met Piet, een vrijwilliger uit Nederland die op de campo, het platte land werkt. Ook kwam Anna nog (een vrijwilliger hier in Bolivia uit Nederland die ons ook heeft opgehaald aan de vlieghaven) en hebben we kennis gemaakt met Marcel die hier slechts voor enkele dagen verbleef. Hij werkte in Santa Cruz voor een jaar en heeft hier een kennis opgezocht.
  

06/04/2009

Ziezo, onze eerste lessen Engels zitten er einde

lijk op. Na 5 weken wachten op een startsein mocht dat wel. We hebben van Rianne wel niet officieel vernomen dat we mochten beginnen maar we zijn gewoon begonnen. Veel hebben we wel niet kunnen doen aangezien van 2 van de 3 blokjes slechts een half uurtje overbleef. Het gaat ook veel trager dan bij ons. De uitspraak van de Engelse woorden is voor de leerlingen echt moeilijk. Er was ook veel verschil tussen de klassen. Zo was er een klas van 21 kinderen, van 9 kinderen en 3 kinderen. Het was wel vermoeiend dus maar wel erg leuk om te doen.

Ook waren er vandaag veel ouders op de school aanwezig. Deze waren er om de grond gelijk te maken voor onze basketbalgoals. Vidal heeft een hele uitleg gedaan. Daarna kwam hij ons halen en vroeg of we iets wouden zeggen. We hadden nog niets gezegd en we kregen al een applaus. Dan hebben we onszelf voorgesteld en vertelt over wat we doen op de school enzo en de ouders waren echt enthousiast. Dat was wel leuk.

Onze rit naar huis was ook een belevenis. Er w

as een blokkade. De weg van Sacaba naar Cochabamba was afgesloten omdat enkele volwassenen en protestactie deden. Waarom juist is niet helemaal duidelijk. We hebben begrepen dat een familie niet mocht toetreden in een school. Wat er juist van is weten we niet maar het was wel een beetje gek. We hebben dan een eindje tussen de mensen van de protestactie gelopen want

opeens stopte onze bus. Gelukkig was dit niet zo een heel eind en stond er al een bus klaar waardoor het niet zo heel erg was. Vanmiddag zijn we dan weer naar het weeshuis gegaan. Ik vond het een leuke dag vandaag. De kinderen waren vrij braaf vandaag en rustig dus ik heb genoten. We hoorden wel slecht nieuws. Een kindje uit sala 3, de zaal van Lynn is donderdagnacht overleden. Hij had woensdag een operatie ondergaan en heeft van die operatie een infectie opgelopen. Erg jammer, in België is het bijna ondenkbaar dat iemand aan zoiets sterft. Dit is echt wel jammer. Maarja, zo denken we eraan dat wel voor elk kind ons best moeten doen om hem zo gelukkig mogelijk te maken de tijd we hier zijn én moeten geniet

en van de kinderen.

07/04/2009

Vandaag is er niet zoveel speciaals gebeurd. Ik heb gevlogen in de bus, dat komt omdat de buschauffeurs zo zachtjes rijden hier in Bolivia (hum hum). We zijn nog eens gaan kijken naar onze goalen die er ondertussen al bijna een week hadden moeten staan. Maar ze zijn dus nog steeds niet af. Volgende week zouden ze er moeten staan. Volgende week zaterdag is het ook de verjaardag van de school én wordt de dag van het kind gevierd op school. Dat heeft Vidal ons vandaag verteld. Het wordt naar het schijnt een groot feest dus wij kijken er al naar uit. We zijn daarna dan beginnen werken aan ons leerlingenvolgsysteem dat in het Nederlands al is goedgekeurd door Rianne. Nu gaan we het nog samen met Sylvia proberen te vertalen.

Morgen moeten we een inventaris opmaken van boeken die Rianne heeft gebracht.

Vanmiddag in het weeshuis waren we met 4 mama’s. één mama wordt binnenkort de verangster van Damaris, een mama die zwanger is van haar eerste kindje en in mei zal bevallen. Waarschijnlijk is Damaris niet ouder dan mij, maar hier in Bolivia beginnen ze vroeg met kinderen. Maarja, ik vind het wel spannend en de vervangster, Liesbeth, lijkt me ook wel een leuke.

08/04/2009

Vandaag hebben we een inventaris gemaakt van de boeken die Rianne gisteren gebracht heeft. Dat was wel leuk, eens iets anders doen dan altijd typen en vertalen. Normaal gezien vertalen we trouwens zondag de EHBO-gids samen met de zus van Sylvia.

Vanmiddag had het even goe geregend en daarna zijn we naar het weeshuis gegaan. Uit mijn zaal zijn er 2 naar Lynn haar groep gegaan en is er ook een nieuwtje, Guan. Hij is vannacht binnengebracht. Hij was wel heel erg triestig, wat normaal is. Hij weet helemaal niet wat er gebeurt. Op zo’n moment denk ik dan wel na. Want dat is weer een kindje dat bij zijn ouders wegmoest, om welke reden dan ook. Weer een kind dat misschien nooit een echte thuis gaat kennen. Het is immers zo dat die kinderen als ze ouder zijn weer naar een ander weeshuis zullen gaan. En uiteindelijk waarschijnlijk nooit echte ouders zal hebben. En dat is echt jammer. Weer een reden waarom ik die kinderen een beetje geluk moet geven…

09/04/2009

Hèhè, we zijn net terug van de kerkenbezoeken. Vandaag was het witte donderdag, en da wordt hier in Bolivia gevierd. Het is immers zo dat de kerken een hele nacht open zijn en de mensen stappen dan van kerk naar kerk. Het was leuk om eens te doen, al was het ook wel heel vermoeiend. Het is immers heel erg druk in die kerken en het is een gedrum van jewelste. De kerken zijn allemaal ook mooi ingericht. Buiten heeft het iets van een festival, zoals de Gentse feesten. Overal staan kraampjes, vooral met eten en ook met juwelen. Dat maakt het allemaal supergezellig. Ik denk dat, als je hier zou wonen, het ook wel een sociaal gebeuren is. Je komt immers veel kennissen en vrienden tegen. Ik vond het alvast meer dan de moeite maar ben wel moe. En dan te denken dat mensen 12-20 of misschien zelfs meer kerken afstappen. (wij deden er ongeveer 7)

Nu moet ik even denken over de rest van de dag. we hebben om het schooltje nagedacht over wat we verder op de speelplaats zouden schilderen van hinkelparcours en dergelijke, daar valt niet zoveel over te vertellen. Buiten het feit dan dat we van plan zijn om in 3 talen “welkom” te schrijven, nl in het Spaans, het Engels n het Nederlands. (Dat ze niet vergeten dat de Vlamingen hier geweest zijn ;))

In de namiddag zijn we dan naar het weeshuis gegaan waar we een uurtje sneller zijn doorgegaan omdat we ons moesten haasten voor de kerken. In vond het heel erg leuk vandaag. Ik heb vandaag vooral gespeeld met de kinderen en dat is leuk aangezien je ze dan kan laten lachen en das toch altijd leuk.

Zo, dit was het weer voor deze week.

Tot de volgende week! ( over een dikke 5 weken ben ik alweer thuis)

en we zitten al in den helft

29/03/2009
Juist terug van het weekend met de Nederlandstalige school en Sarah begint alweer te typen. Eerst zou k zeggen, ik ben MOE. Het weekend was dus heel vermoeiend.
Vrijdag was heel erg leuk, we hebben al enkele stoten uitgehaald/gezien.
Eerst en vooral waren we op calla calla aan het wachten op Annemieke terwijl een camionette ons voorbij reed en zijn lading verloor. Alle palen lagen op de weg en het verkeer was even verstoord. Gedurende 5 minuten hoorde je,op zijn Boliviaans constant getuter. De Bolivianen zijn immers super ongeduldig in het verkeer.
Even later (op z’n Boliviaans/ Nederlands) kwam Annemieke aan met haar wagen volgeladen. Wij konden er dus niet meer bij. De taxi in dan maar.
Eens aangekomen en geïnstalleerd vertrokken we alweer want we moesten slaapzakken gaan halen bij Gemma thuis. (Zij woont niet zo ver van het domein.) Toen we aan het wachten waren op Annemieke om te vertrekken kwam een mevrouw ons iets vragen. We verstonden iets van een winkel en dat ze ons iets wou verkopen. Wij zagen cola staan en dachten: “Ja , dat willen we wel”. We vragen de vrouw dus de prijs van allerlei artikelen en vragen een cola en een water. Dan werd ons duidelijk dat de vrouw ons eigenlijk helemaal niets wou verkopen maar zelf iets wou kopen. Alweer een Spaanse blunder.
Hup naar Gemma dan maar!
Bij Gemma kregen we een lekker stuk broodpudding en daarna vertrokken we met de taxi naar het terrein terug. Met de auto vol met materiaal vertrokken we dan, hup de bergen in. Hier was de taxi echter niet echt op voorzien. Op een bepaald moment kon hij blijkbaar niet meer omhoog. Hij nam dan maar een aanloopje. Wij rolden een heel eind naar beneden met de taxi en hij reed met zijn achterkant een verhoogje op. En huuuuuuuuuuuuuuuuuuuuup daar gaan we. Volle gas vooruit de berg op! Wij vonden dat maar een beetje gek en lieten dit ook blijken aan onze gelaatsuitdrukkingen en klanken maar de taxichauffeur snapte niet wat er gebeurde. Nu ja, uiteindelijk zijn we dan toch zonder brokken aangekomen op de plek. Dus alles is goed gekomen. Behalve dan dat ik sindsdien mijn gsm niet meer heb gezien. Misschien komt hij nog uit bij Gemma thuis of in de auto van Annemieke of heel misschien wel bij Lynn of Nele in de bagage en anders zal ik dus eens in België een andere gsm moeten kopen. Hij was dan wel heel erg versleten, ik vind het wel jammer dat ik die telefoonnummers en smsjes kwijt ben.
Maar swat, ik heb er niet om getreurd, daarvoor is er hier te veel om van te genieten. Ons eerste spel bijvoorbeeld…
Eerst en vooral begon het weekend niet opperbest want het regende toen de kinderen aankwamen.
Maar na regen komt zonneschijn en dus zijn al onze activiteiten door kunnen gaan. Eerst hebben we de Olympische spelen gespeeld. De kinderen moesten dus verschillende spelletjes doen, dit in het thema kip.
Daarna hebben de kinderen een tocht moeten doen op het grote domein (zoals eerder vermeld heeeel erg mooi) waar het een beetje mis is gelopen want één van de twee groepen heb ik niet gezien waardoor ik dus een dikke 2 uur op een plekje heb gezeten en niemand gezien heb. En dat was voor mij behoorlijk saai.
Ik ben wel Lynn en Nele gaan redden die een rivier aan het oversteken waren om mij te vergezellen in die barre tijden van eenzaamheid.
Als we toekwamen hadden de groten een kip geslacht, want zo moest dat bij de Romeinen. Voor het nachtspel speelde ik dan ook een lijk en ik was vermoord omdat ik van de kip had gegeten. Venus, de godin van de liefde had mij vermoord uit liefde voor de kip.
Gelukkig hebben de kinderen de dader gevonden en kon ik in vrede rusten. Na even napraten zijn we dan gaan slapen. De nacht was heel woelig. Het heeft geonweerd en niet zo een beetje. s ‘Morgens werd Lynn dan ook helemaal nat wakker. Langs onder is er namelijk regen in onze tent binnengekomen. Het heeft dan nog even geregend en het was ook koud. Wij vertrokken dus heel goed ingepakt met een hele pak kleren aan naar het stadje Tipuipaya. Eens we daar uitstapten werden we eraan herinnerd dat na regen zonneschijn komt. Het was namelijk echt superwarm en ik had 2 truien en een jeansbroek aan. 2 truien en een t-shirt minder en een slavenpak aan trokken we het marktje in. Daar zouden de kinderen ons een uurtje later komen zoeken en ons beroep raden. Daarna kregen ze geld waarmee ze iets mochten kopen op de markt. Terug gingen ze te paard. Dat vonden ze wel er leuk.
Je leest het, het was voor de kinderen wel erg leuk denk ik. De timing heeft wel een heel weekend in de war gelopen en wij hebben beseft dat wij, Belgen organisatorisch wel wat meer gewend zijn. Maar ik denk dat het voor de kinderen niet zo heel erg was, een geslaagd weekend dus!
Zo, ik kruip erin denk ik. Mijn ogen vallen toe…



30/03/2009
Vandaag was de dag dat we ontdekten dat onze knikkerplaats weg is. We waren aan het werken op het schooltje in ons kantoortje bij Edgaar toen we hoorde dat er iets aan het gebeuren was op de speelplaats. We gingen maar eens kijken. We kwamen buiten en zagen een graafmachine. Servando vertelde ons dat de grond effen werd gemaakt. Wij dachen: “leuk”. En toen gebeurde het, we keken een keer goed en merkten dat onze knikkerbaan ook weg was gehaald, dat moest zogezegd. Jammer maar helaas, daar ging ons werk van een week of meer. Voor de rest hebben we gewerkt aan de vertaling van ons EHBO-bundeltje voor de leerkrachten. Dat is niet zo makkelijk aangezien we nog geen zin Spaans kunnen spreken (de lessen Spaans gaan niet snel vooruit). Maarja we doen ons best. In het weeshuis gaat alles zijn normale gangetje.

in memoriañ van de knikkerplaats...

31/03/2009
Vandaag begon de dag mooi met een stralende zon. Maar die is in Sacaba verdreven door lelijke regenwolken. Het was dus erg koud in ons kantoortje.
Er is vandaag dan ook niet zo veel spectaculairs meer gebeurd. We hebben gewoon verder gewerkt aan het vertalen van ons EHBO-project. Daarna zijn we weer naar het weeshuis gegaan.

01/04/2009
Vandaag was het weer niet zo heel spannend. We hebben verder vertaald aan ons EHBO-project en dat is nu dus klaar. Gisteren hebben we met Sylvia (onze lerares Spaans) dat ze zondag haar zus meeneemt, die is verpleegster. Samen met haar gaan we dan ons “gidsje” voor de leerkrachten overlopen op fouten. Er zullen er wel heel wat instaan aangezien we in het dagelijkse leven nog geen zin Spaans juist kunnen zeggen. Maar we zullen wel zien. Het Spaans gaat wel elke dag beter. Mede ook dankzij het project, want we moeten veel woorden opzoeken en die meerdere malen gebruiken. Ook hebben we gisteren bij Sylvia iets over de vervoegingen geleerd wat eigenlijk echt wel nuttig is.
Maar soit, we zijn dus klaar met de vertaling. We hebben ook nog wat aan de lay-out gewerkt. Wat er wel nog bij moet zijn prenten.
Morgen gaan we niet naar school aangezien we zaterdag weer gaan schilderen. Daarvoor is met de ouders afgesproken om 8u ’s morgens. Dat betekent dus nog vroeger opstaan en dat in een weekend! Maarja, ook dat zullen we wel overleven. Ook heeft Edgaar, de medewerker van foster parents op deze school, ons uitgenodigd op een optreden van zijn Afro-Boliviaanse muziekgroep. Hij vroeg ons of we graag dansten en stelde dan voor om te komen. Dus dat beloofd wel iets leuk te worden.
Op weg naar huis hadden we vandaag iets vreemd voor. We namen, zoals elke dag, de bus nr 209 maar die reed vandaag een andere route. Waardoor we dus niet langs onze wijk reden. We zijn dan maar afgestapt van de moment dat we dat doorhadden en hebben een taxi genomen. We snappen niet waarom we een andere route reden. We zullen wel zien een volgende keer.
In het weeshuis heb ik vandaag gezongen en gedanst met de kinderen. De meesten keken gewoon maar het was wel leuk. De kinderen hadden ook nieuw speelgoed gekregen, ze hebben met nieuwe ballen gespeeld. En dat was ook wel eens leuk én nodig.

02/04/2009
Hèhè, we zijn juist terug van ons “avondje uit”. Edgar had ons, zoals gisteren vermeld, dus uitgenodigd. Hij ging optreden met zijn “band”, en dit om 9u-half10. Wij, een klein uurtje te laat hadden de “place to be” na eventjes zoeken dan toch gevonden en waren erg benieuwd. Vol grootste verwachtingen gingen we de “discotheek” binnen. Maar er was geen Edgar, eigenlijk helemaal géén volk te bespeuren. Dan zijn we nog maar eventjes een beetje gaan stappen en besloten we om het bekende Boliviaanse bier “tiquina” te drinken. Nu, ik vind bier sowieso al niet zo lekker en dit bier vormde geen uitzondering. Terwijl we op een plekje aan het zitten waren met het bier kwam er een jongetje (met een busje lijm in zijn hand) naar ons toe om geld te vragen. Omdat Nele haar bier toonde bleef het ons maar lastig vallen en zei hij dat hij het bier wou voor zijn grote broer. Hij liet ons dus niet meer gerust en ging zelfs naar “zijn grote broer”. Wij beslisten ondertussen maar om een taxi te nemen. Maar dat ging ook niet zo snel en het jongetje bleef ons (blootvoets) volgen. Toen we uiteindelijk in een taxi stapten gaf hij Nele dan nog een duw en zijn we weggereden. We zijn dan nog even een ijsje gaan eten (Lynn en Nele dan) en dan zijn we maar terug gegaan naar de discotheek. Weer was er geen Edgaar te zien en wisten ze ons ook te vertellen dat hij gewoon thuis was en niet ging komen. We zijn wel nog even gebleven en hebben “afro-Boliviaans” gedanst. Guan leerde ons direct de kneepjes van het vak. Na een uurtje zijn we dan toch maar vertrokken aangezien wij echt zowat de enigen waren in de discotheek. Ook dit ging niet zo maar. Opeens wouden de jongens voor ons spelen. Na een dikke 5 minuten is het ons dan toch gelukt om te vertrekken en zo lig ik dus nu in mijn bedje. Aangezien het morgen vrij druk is, we gaan naar de stad en de cancha, moest ik nu nog in mijn dagboek typen om morgen te kunnen posten.
Voor de rest is er vandaag niets speciaal gebeurd. We hebben de was gedaan (heel veel was) en daarna zijn we gaan werken. Ook onze Spaanse les hadden we vanmiddag omdat het morgen wat slecht viel. Maar soit ik sluit af, tot binnenkort!