Al twee weken sarahbolivia

8/03/2009

Hey daar!

Het is ondertussen al even geleden dat ik nog iets getypt heb. Ik besefte niet dat het al zo lang geleden was. Ik zal maar beginnen bij het begin. Vrijdag zijn we dus niet naar de gevangenis geweest. We hebben een hele voormiddag gewacht maar Rianne is niet geweest. We hebben dan ondertussen ons verslag voor de lectoren van Sint Lieven getypt. In het zonnetje!

Daarna zijn we onze inkopen gaan doen. En voor een hele week inkopen zijn we hier 300 Boliviano’s of 30 euro kwijt. Dat hebben we goed gedaan! ;-)

In de late namiddag zijn we dan naar het verjaardagsfeestje geweest van Rianne en Anna. We waren verrast want we wisten niet goed of we nu al dan niet verwacht werden aangezien we geen adres ofzo gekregen hadden. Toen we thuiskwamen van het internetcafé stond Yolanda ons in paniek op te wachten en zijn we dan maar razendsnel vertrokken naar het feestje. Het was wel erg gezellig. Rianne vertelde ons ook dat ons project een beetje veranderd is. We gaan nu elke week één les Engels geven. Dit in 3 klassen, de twee hoogste jaren van het lager en het middelbaar als ik het goed begrepen heb. We mogen dan ook telkens met ons drieën lesgeven dus dat vind ik ook wel super. Ik ben ervan overtuigd dat we met Engelse les deze kinderen écht iets bijleren en het goed is voor de plaats van Bolivia in de wereld. Ik kijk er dus écht naar uit om erin te vliegen. De lessen beginnen volgende week al.

Nu terug naar het feest. Op het feest hebben we ook kennisgemaakt met Annemieke. Zij is een leerkracht in de internationale school, waar Sien vorig jaar lesgaf. Ze was erg vriendelijk en vroeg ons om alstublieft een lessenpakket te maken over afval als we de laatste weken lessenpakketten gaan maken voor onze school. We vinden dit ook een goed idee en zijn dit dan ook van plan. We zijn ook volgende vrijdag al uitgenodigd bij Annemieke thuis om samen te “lunchen” zoals ze dat in Nederland zeggen. Dat vinden we erg leuk.

Nu over gisteren,

We zijn gisteren naar de cancha geweest. Dat is een groooooooote markt, waarschijnlijk de grootste van Bolivia (gelezen in Trotter). Ze verkopen er werkelijk alles. En dit ook allemaal erg goedkoop. Ons oog viel op de mooie juwelen, de typische Boliviaanse doeken en op de muziekinstrumenten. Er waren erg mooie gitaren en andere instrumenten. Jammer genoeg is het moeilijk om van hieruit een gitaar mee te brengen. Je kan het wel opsturen per post maar dan duurt het ongeveer 2 maanden vertelde Yolanada ons. Het zijn wel erg mooie dus misschien overweeg ik het wel.

Over het algemeen was de Cancha heel erg groot. We hebben er nog niets gekocht maar dat komt er zeker van J. ’s Avonds zijn we gaan eten in de burger king. Eindelijk nog eens frietjes. Ze waren wel nog niet half zo lekker als in België maar toch, het was wel eens leuk. Daarna hebben we nog eens de Prado afgestapt. Je vind er verschillende karakokebars/discotecas. We zijn nergens binnen geweest aangezien we best eerst eens rondvragen waar het goed te vertoeven is J. Er waren ook enkele “kraampjes”(lees dekentjes met juwelen erop) waar we een paar oorbellen en een gevlochten armbandje hebben gekocht. Er waren erg mooie dingen te koop. Hier komen we zeker nog eens terug, met een beetje meer geld. Hoewel deze ook niet duur waren. Lynn en ik hebben allebei een paar oorbellen gekocht samen voor 12 Bolivianos, dus ongeveer 1,2 euro.

Maar soit, ik sluit hier af. We gaan straks naar El Christo en daarna nog naar een meertje.

Vanavond of morgen meer daarover!

08/03/2009

Het is nu zondagnamiddag en we zijn net terug van El Christo. Dit is een Christusbeeld op een berg. Als je in Cochabamba bent zie je hem telkens pronken op de berg. Daarom wouden wij het graag eens bezoeken. Het was echt een uitstap die de moeite waard was. We zijn met de kabelbaan naar boven gegaan. Van daarin konden we al genieten van het mooie uitzicht. Als we aankwamen bij El Christo zagen we dat hij echt wel immens groot was. We hebben ons neergezet en even van het uizicht genoten. Wat later ontdekten we dat we ook binnen konden in El Christo. Er waren kleine kijkgaten waardoor je dan naar buiten kon kijken. Eens we buiten kwamen hebben we nog even enkele foto’s getrokken van het uizicht en de trip naar beneden kon beginnen. Deze vond ik wel vrij zwaar, in de blakke zon, pal in de middag (ze hebben ons gezegd dat dit het beste tijdstip was, voor de criminaliteit dan) een berg afdalen maar het was wel de moeite. Toen we beneden kwamen kochten we een flesje cola en genoten we nog wat van het zonnetje.

09/03/2009

Vandaag zijn we maandag, de nieuwe week is dus weer begonnen. We zijn vandaag naar Rianne gegaan om de Engelse lessen te bekijken. We hebben van haar een methode gekregen en deze zullen we dan volgen. Als wij weer naar België vertrekken neemt zij de Engelse lessen van ons over. De lessen zullen telkens 45 minuten duren en zullen hetzelfde zijn in de drie klassen: het vijfde leerjaar, het zesde leerjaar en het eerste middelbaar. Ze zullen telkens plaatsvinden op maandag. Het is wel nog nodig dat we nog wat materiaal maken (woordkaarten en dergelijke). De Engelse lessen zijn eigenlijk ook goed voor ons Spaans, zo leren wij de Engelse woorden bij in het Spaans en leren we ook Spaanse zinnen maken om de vertaling te kunnen geven van enkele instructies die we zullen geven. De bedoeling van ons is immers dat we voornamelijk Engels zullen praten en dat de kinderen de opdrachten zullen uitvoeren aan de hand van demonstraties door ons gegeven. Zo leren de kinderen volgens mij (en ook volgens de andere twee) het best Engels. Door het te horen en het te spreken.

In de namiddag gingen we weer naar Salomon Klein. Het is nog altijd erg zwaar. Het is echt moeilijk om met zo weinig handen en zo weinig middelen goed voor die kinderen te zorgen. Ik kan ze niet geven, verzorgen zoals ik wil en dat frustreert mij. Ik hoop dat dit echt nog betert. Maar de kookpotten roepen mij. Ik moet eten maken.

Alweer tot een volgende keer!

10/03/2009

Deze morgen zijn we gaan observeren in ons schooltje. Man man man. Al die kinderen bekeken ons weer alsof we aapjes in een kooi waren. Ik mocht bij een meester gaan observeren in groep 4 (ofwel het tweede leerjaar hier bij ons). Ik mocht aan tafel gaan zitten bij een aantal jongens. Deze waren niet zo makkelijk. Ik moest een jongetje dat niet goed meewerkte aansporen om mee te werken, wat me dus helemaal niet goed lukte. Hij zei me telkens gewoon dat hij het niet kon. Aangezien we wat later waren en ik ook de instructie niet mee had gekregen aangezien ik het begin van de les gemist had wist ik ook niet goed wat de leerlingen moesten doen. Er zijn echt superveel verschillen met het onderwijs hier en dat in Bolivia. Het lijkt wel of de leerlingen slechts één ding per dag leren. Ze zijn de hele tijd bezig geweest met letters en woorden schrijven. Als ze klaar zijn met hun opdracht beginnen ze in hun eigen boekjes te kijken en aangezien ze verdeeld zitten in groepjes wordt er ook veel overlegd en met elkaar gepraat. Ik heb in mijn groepje dan ook wat met de kinderen gepraat en ik vond dat heel tof. Ze vroegen mij verschillende dingen over België en over mijn reis. Ook over Spanje wouden ze wel wat weten. Het was een beetje moeilijk maar met mijn woordenboek en hulp van de leerlingen is het allemaal erg goed gelukt. Ik vond het best wel fijn. De leerlingen vroegen me ook Engelse woorden. Toen de leraar dat hoorde vroeg hij me of ik niet een beetje Engels wou geven aan de leerlingen. Dit was vrij onverwachts maar het leek me wel leuk. Ik heb de leerlingen de getallen geleerd en geleerd hoe ze zich moeten voorstellen in het Engels. Hopelijk blijft er wat hangen en gaan ze thuis vertellen wat ze geleerd hebben vandaag.

De kinderen zijn wel erg aanhankelijk. Enkele meisjes en jongens volgden mij de hele voormiddag. Wat mij ook erg verbaasde was de leeftijd van de leerlingen. De kinderen hier in Bolivia zien er dus duidelijk veeeeel ouder uit dan ze zijn. Een leerling van mijn klas had zelfs al een snorretje en een stem die oversloeg.

We wouden voor het schooltje graag nieuwe voetbalgoalen laten maken. Aan Servando, een soort conciërge op de school, hebben we gevraagd hoe we hier zouden aan kunnen geraken. Een vriend van hem ging tegen morgen eens nakijken hoeveel dit zou kosten. We zullen dan morgen zien wat we ermee gaan doen. Ook zullen we een plan maken van wat we juist met de speelplaats zullen doen.

Maar morgen meer daarover.

Ohja, goed nieuws. Vandaag was er een Nederlands koppel in Salamon Klein (het weeshuis). Ze gaan een kindje adopteren. Dit is erg goed nieuws. Het is wel superjammer dat ze na 7 jaar proberen nu pas een kind mee naar huis krijgen en ze er zelfs maar ééntje mogen meenemen. Ze zouden zo graag nog één meenemen. En dan te weten dat er zooooveel kinderen zijn die in dat weeshuis nog steeds aan het wachten zijn op een thuis en er komen er nog steeds bij! Dit weekend waren en weer 9 kinderen binnengebracht. Daarbij komt dan ook nog eens het feit dat de huidige Boliviaanse president beslist heeft dat er sinds heden geen kinderen meer uit het land mogen en er dus geen kinderen meer mogen geadopteerd worden naar het buitenland. Het ziet er dus helemaal niet goed uit voor die kinderen…

Ik ga hier (jammer genoeg) met een vrij droevige noot afsluiten maar ik vind dat ik genoeg getypt heb voor vandaag.

12/03/2009

Hey iedereen,

Het is nu ondertussen donderdagochtend en vandaag gaan we niet naar de school maar gaan we met Rianne naar de cancha. Gisteren zijn we weer vroeg vertrokken naar het schooltje en daar hebben we onze plannen voor het schooltje eens bekeken. De speelplaats een opknapbeurt geven en latjes in de klas hangen opdat ze leerkrachten iets omhoog zouden kunnen hangen in de klas. We zijn dan ook naar de winkel gegaan om enkele dingen te bestellen. Als alles goed gaat kunnen we daar dinsdag om. We laten latjes maken en hebben verf en verfgerief besteld om de deuren van de school nog eens te herverven. In de namiddag zijn we uiteraard weer terug naar het weeshuis gegaan. Omdat het regende bleven de kinderen vandaag binnen en ging alles wat vlotter dan normaal, ze waren dus sneller klaar met eten en ik heb ze dan ook al hun kleren aan gedaan om te gaan slapen. Dit wil zeggen dat ze een soort sokjes/pantoffels aankrijgen en een trui. Lekker warm dus.

Eigenlijk ben ik over gisteren alweer uitverteld.

Vanavond komt er een leerkracht Spaans op bezoek. De bedoeling is dat ze ons 2 dagen in de week Spaanse les zal komen geven. Hopelijk leren we snel bij en kunnen we snel de conversaties meevolgen met de plaatselijke bevolking.

Hey daar!

Vandaag is alles volgens plan verlopen. In de voormiddag zijn we dus naar de cancha gegaan en in de namiddag ons laatste middagje in het weeshuis deze week. Ik vond het vandaag eigenlijk nog wel leuk. Als je begint in te zien wat je doet en waarom je werk belangrijk is dan krijg je er plezier in. Het blijft wel vuil, al die vieze pampers maar een kind vandaag eens doen lachen betekent zo veel. Zo heb ik vandaag echt leuk met de kinderen gespeeld en met de mama’s kunnen lachen en dat doet deugd. En als Annelies of een andere belangrijke persoon zegt dat het echt goed is wat we doen dan kunnen we er weer een week tegenaan é.

Maar eerst 3 daagjes rust. (in verband met het weeshuis dan).